| چکیده فارسی مقاله |
زمينه و هدف: بی تحرکی يکی از 10 علت عمده مرگ و ناتوانی است. هدف اين مطالعه، بررسی تاثير برنامه آموزش الکترونيکی بر ميزان فعاليت بدنی زنان کارمند بود. روش کار: در اين مطالعه مداخلهای نيمه تجربی، تعداد 120 نفر در قالب 2 گروه مداخله و کنترل انتخاب شدند به روش نمونه گيری آسان، انتخاب شدن (تعداد=120) ابزارجمع آوری دادهها پرسشنامه جمعيت شناختی و پرسشنامه بين المللی فعاليت فيزيکی بود. پرسشنامه ها به صورت پيش آزمون و پس آزمون در دو گروه مداخله و شاهد با فاصله 2 ماه بعد از آخرين آموزش در گروه مداخله، تکميل گرديد. کارمندان زن در گروه مداخله، به صورت مجازی از طريق ايميل و يا اتوماسيون اداری، پيام های کوتاه، فيلم های آموزشی، به مدت 16 هفته آموزشهايی را دريافت کردند. يافتههای پژوهش در پايان دادهها با آزمونهای مجذور کای، تست دقيق فيشر، تی مستقل و تی زوجی و با استفاده از نرم افزار17 SPSS مورد تجزيه وتحليل قرارگرفتند. نتايج: ميانگين سنی بانوان در اين مطالعه در گروه مداخله 41 و در گروه شاهد 39 سال بود. اکثر زنان در هر دو گروه متاهل بودند، 1 تا2 فرزند داشتند و از تحصيلات ليسانس برخوردار بودند. بعد از آموزش، نمره ميانگين ميزان فعاليت بدنی گروه مداخله در مقايسه با گروه شاهد، به طور معنيداری افزايش يافت (001/0> p ). نمره ميانگين نمايه توده بدنی، بعد از آموزش در گروه مداخله در مقايسه با گروه شاهد تغيير معنيداری نشان نداد (119/0= p )، اما در مقايسه با خودش نسبت به قبل از آموزش به صورت معنيدار، کاهش نشان داد (001/0> p ). نتيجه گيری: مداخلات آموزشی مبتنی بر وب، پيام کوتاه و مولتی مديا، می تواند فعاليت بدنی را در کارکنان زن افزايش دهد و ممکن است از بيماريهای ناشی از کم تحرکی، پيشگيری نمايد.
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Background and Aim: Physical inactivity is one of the 10 leading causes of mortality and disability. This study aimed to investigate the effect of e-learning on physical activity and body mass index (BMI) of female-employees. Materials and Methods: In this semi-experimental interventional study, 120 female-employees of Tehran University of Medical Sciences were selected randomly and assigned to a case or control group. Data were collected using a demographic and an international physical activity questionnaire. Pre-test and post-test questionnaires were completed by the case and control subjects prior to, and 2 months after the final phase of, the intervention. The intervention included virtual education through short message service (SMS), email messages or messages via intanet, and educational films for a period of 16 weeks. SPSS-17 was used to analyze the data, the statistical tests being Chi-square, independent and paired-t, and Fisher's exact tests. Results: The mean age of the participants was 41 and 39 years in the case and control group, respectively. Most of them held a bachelor's degree and were married with 1 or 2 children. After the intervention, the mean score of physical activity in the intervention group increased significantly as compared with the control value (p<0.001). However, the intervention did not produce any change in the mean BMI of the case in comparison with the control group (p=0.119), although it brought about a statistically significant reduction in the initial BMI (p<0.001). Conclusion: Web-based education, SMS and multi-media messages can increase physical activity in female-employees and might prevent illnesses caused by physical inativity. |
