امروزه بررسی کيفيت زندگی در پژوهشهای مختلف بشری و بالاخص در گروههای معلولين از جمله سر فصلهای مهم و کاربردی تلقی می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی کيفيت زندگی معلولين ضايعه نخاعی عضو انجمن ضايعات نخاعی شهر تهران بود. به همين منظور 86 نفر از اعضای انجمن ضايعات نخاعی در سال 82 با شيوه نمونه گيری تصادفی ساده انتخاب شدند.اطلاعات به وسيله پرسشنامه خود اجرا جمع آوری شد. در سوالات اين پرسشنامه بر برداشت خود فرد ازکيفيت زندگی تکيه شده است. پرسشنامه به کاررفته در اين پژوهش از پرسشنامه لنکاشاير و ويسکانسين اقتباس شده که در آن نکات فرهنگی - اجتماعی مردم ايران لحاظ شده است. اين پرسشنامه شامل دو بخش است که بخش اول شامل مشخصات دموگرافيک سن، جنس، و مشخصات ضايعه از قبيل نوع ضايعه،علت ضايعه و مدت زمان ضايعه می باشد و 5 سوال را به خود اختصاص داده است. در بخش دوم، سوالات مربوط به بررسی ابعاد 11 گانه کيفيت زندگی (شامل اشتغال، تحصيل، اوقات فراغت، وضعيت اقتصادی، مسکن،انجام فعاليت های روزمره زندگی، روابط فاميلی، روابط اجتماعی، سلامت جسمانی، آسايش روانی، خودپنداری، استقلال و عدم وابستگی به محيط) جای داده شده است. نتايج اين بررسی نشان داد که 73.3% از افراد مبتلا به ضايعه نخاعی مورد بررسی، کيفيت زندگی خود را با درصد تقريبا برابر، متوسط و خوب ارزيابی می کنند. در بررسی ابعاد 11 گانه کيفيت زندگی ميانگين نمره کيفيت زندگی افراد مورد بررسی در بعد روابط اجتماعی از ميانگين نمره اخذ شده در ساير ابعاد بالاتر بود (3.67 از 5 نمره) هرچند در افراد متاهل، ميانگين نمره کيفيت زندگی در بعد روابط فاميلی بيش از اين مقدار بوده است (3.95 از 5 نمره). در بررسی ارتباط بين کيفيت زندگی با جنس، سن، علت، نوع و مدت ضايعه مشاهده شد که کيفيت زندگی در زنان دچار ضايعه نخاعی برتر ازمردان مبتلا بوده است (P<0.01) و ميانگين نمره کيفيت زندگی در زنان 3.3 و در مردان (2.9 از 5 نمره بود)، اما کيفيت زندگی با متغيرهای سن، علت ضايعه، نوع ضايعه و مدت زمان ضايعه ارتباط معناداری را نشان نداد. نتايج اين تحقيق گويای اين واقعيت است که درصد بالايی از افراد مورد بررسی، سطح کيفيت رندگی خود را متوسط و خوب بيان کرده اند که بسيار نزديک به کيفيت زندگی گزارش شده در افراد مبتلا به ضايعات نخاعی در ساير نقاط جهان است.