ماده پلاستيکی پلی استايرن جزو مواد بسته بندی بسيار پر مصرف می باشد و در دهه های اخير به طور بسيار گسترده و متنوع در تهيه ظرفهای يکبار مصرف مورد استفاده قرار گرفته است. با توجه به پتانسيل رو به رشد استفاده از اين ظروف در سطح زندگی افراد جامعه، بررسی و تعيين انتقال مونومرهای سازنده آن به ويژه مونومر استايرن به نوشيدنی های داغ و تعيين ثبات و پايداری آن در برابر دما از لحاظ بهداشتی بسيار با اهميت است، چرا که اثرات سمی مزمن اين ماده بر سلسله اعصاب و کبد و ديگر ارگانها و اندام بدن بسيار مهم و قابل توجه است. تهيه نمونه ها بصورت استخراج از نمونه های آزمايشگاهی که همراه با به کارگيری فرايند تقطير بود، انجام گرفت و بعد آن با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی مايع با فشار بالا (HPLC) مرحله شناسايی و تعيين نمونه انجام گرفت. قبل از تعيين نمونه های مجهول با استفاده از غلظت های مشخص منحنی استاندارد رسم گرديد و نمونه مجهول با استفاده از آن تعيين غلظت گرديد. با توجه به نتايج به دست آمده در مجموع روش مورد نظر، روشی حساس، سريع و همراه با تکرارپذيری قابل اطمينان به ويژه جهت تشخيص وتعيين مونومر استايرن می باشد. جهت انجام قابليت تکرار و صحت روش يکسری مطالعات درون روز(Within-day) و روز به روز(day to day) با استفاده از نمونه های بلانک آزمايشگاهی همراه با اضافه نمودن مقادير مشخصی از مونومر استايرن به هر کدام ازاين نمونه ها انجام گرفت که حاکی از قابليت تکرارپذيری روش بود. نتايج حاصل از مطالعات بازيافتی مبنی بر ميانگين 94.58% با محدوده بازيافت %95.23-94.31 بود. در نهايت در 51 نمونه آزمايش شده از ظروف پلی استايرنی شفاف به ميزان ppb 7.07-9.56 از مهاجرت مونومر استايرن به داخل مايع درون ليوان (آب داغ) تعيين گرديد. لازم به ذکر است که حد تشخيص دستگاه برای مونومراستايرن برابر (1ppb) 0.001 mg/kgاست. اين مقدار از ميزان مهاجرت مونواستايرن ازميزان تعيين شده استاندارد بهداشتی بيشتر است. البته لازم به تذکر است که اين ماده واجد خاصيت تراکم پذيری در بافت چربی بدن نيز می باشد و برای روشنتر شدن اثرات مخاطره آميز آن نياز به تحقيقات بالينی بيشتری است.