تصادفات جاده ای و ترافيکی يکی از شايعترين سوانح و حوادث است که سالانه جان بسياری از مردم را در جهان به خطر می اندازد. در کشور ما نيز اين مساله به صورت يک معضل و مشکل ويژه بهداشت و سلامت جامعه در آمده است به گونه ای که ايران به لحاظ تصادفات و سوانح جاده ای و ترافيکی به عنوان يکی از کشورهای دارای بيشترين موارد تصادف و مرگ و مير ناشی از آن معرفی شده است. عوامل انسانی به ويژه عملکرد رانندگان يکی از مهمترين علل سوانح رانندگی است. اين مطالعه به منظور تعيين سطح آگاهی نگرش و عملکرد رانندگان در مورد مقررات راهنمايی و رانندگی در شهر تهران انجام گرفت. مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی 220 نفر از رانندگان وسايل نقليه در شهر تهران انجام شده است. نحوه نمونه گيری به صورت خوشه ای بود. هر خوشه مشتمل بر 10 راننده متوالی که از يک محل مشخص عبور می کردند. در نظر گرفته شد. برای تعيين ارتباط متغيرهای کيفی از آزمون کای دو و در صورت لزوم از شاخص نسبت شانس (OR) و حدود اطمينان آن استفاده شد. پايايی (Reliability) سوالات در هر حيطه با استفاده از شاخص آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. پايايی ساختاری (Construct Validity) سوالات در هر حيطه با استفاده از روش تجزيه تحليل مولفه های اصلی (Principal Components Analysis) بررسی گرديد. در مجموع 220 راننده مورد بررسی قرار گرفتند. به ترتيب 67.7%، 56.4% و 47.7% از افراد مورد بررسی دارای آگاهی، نگرش و عملکرد مناسب در زمينه مقررات راهنمايی و رانندگی بودند. پس از حذف اثر متغير های مخدوش کننده (با استفاده از مدل رگرسيون لجستيک) آگاهی نگرش و عملکرد رانندگان در زمينه مقررات راهنمايی و رانندگی از نظر آماری دارای ارتباط معنی داری با يکديگر نبودند. اما ارتباط آگاهی رانندگان مورد بررسی در مورد مقررات راهنمايی و رانندگی با سن آنها و ارتباط متغيرهای تحصيلات، وضعيت تاهل، شغل و نوع اتومبيل با عملکرد آنها از نظر آماری معنی دار بود. اين مطالعه نشان داد در مجموع عملکرد رانندگان در شهر تهران در زمينه مقررات راهنمايی و رانندگی ضعيف است. با توجه به اهميت نقش عوامل انسانی در وقوع سوانح و حوادث رانندگی بهترين و با صرفه ترين روش در کاهش وقوع اين گونه حوادث مداخله و اصلاح عملکرد رانندگان است. گر چه به نظر نمی رسد شيوه های متداول آموزشی (آگاهی محور) توفيق چندانی در اين مورد داشته باشند.