1390/6/10، جلد ۲، شماره ۳، صفحات ۱۵۰-۱۵۷

عنوان فارسی شيوع خارش اورميک و عوامل مرتبط با آن در بيماران همودياليزی مراکز دياليز استان گلستان در سال ۱۳۸۸ 
چکیده فارسی مقاله
زمينه و هدف: خارش يکی از ناتوان‌کننده‌ترين عوارض در بيماران مبتلا به نارسايی مزمن کليه می‌باشد که بر کيفيت زندگی اين بيماران اثر منفی دارد. هدف از اين مطالعه تعيين ميزان شيوع خارش اورميک و عوامل مرتبط در بيماران همودياليزی مراجعه‌کننده به مراکز دياليز استان گلستان بود.
روش اجرا: در اين مطالعه‌ی مقطعی، تمامی 375 نفر بيمار همودياليزی مراجعه‌کننده به هشت مرکز همودياليز استان گلستان در سال 1388، با استفاده از روش سرشماری انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌های اطلاعات دموگرافيک و خارش يوسيپويچ جمع‌آوری شدند. تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری t‌مستقل و مربع کای انجام شد.
يافته‌ها: ميانگين و انحراف معيار سن بيماران 13.27±48.36 سال بود و 51.2% از بيماران مرد بودند. شيوع کلی خارش اورميک48.3 % (181 نفر) بود. کمترين و بيشترين ميزان شيوع خارش در بين مراکز بررسی‌شده به‌ترتيب 37.9% و 57.1% بود. 60.2% از بيماران خارش محدود داشتند و شايع‌ترين محل خارش، ناحيه‌ی پشت بدن (68.8%) بود. ميزان شيوع خارش اورميک با تعداد جلسات دياليز بيماران در هفته 0.003 و سطح سرمی فسفر (0.001) ارتباط معنادار داشت.
نتيجه‌گيری: نتايج اين مطالعه نشان داد که خارش اورميک هنوز يکی از مشکلات شايع در بيماران همودياليزی می‌باشد. اتخاذ راه‌کارهايی برای رفع يا کاهش اين مشکل، ضروری به‌نظر می‌رسد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله خارش،خارش اورمیک،همودیالیز،نارسایی مرحله‌ی پایانی کلیه،نارسایی کلیه

عنوان انگلیسی Frequency of the uremic pruritis and its associated factors in hemodialysis patients in the Golestan Province dialysis centers in 2009
چکیده انگلیسی مقاله

Background and Aim: Pruritus is one of the most disabling complications in patients with chronic renal failure that have negative effect on patients' quality of life. The aim of this study was to determine the frequency of the uremic pruritus and its associated factors in hemodialysis patients referred to the dialysis centers in Golestan Province.

Methods: In this cross-sectional study, all 375 patients referred to eight dialysis centers in Golestan Province were selected via census sampling method. Data were gathered by using demogeraphic and Yosipovitch pruritus questionnaires. Data analysis was performed using SPSS software through conducting t and chi square tests.

Results: The mean ± standard deviation of patients' age was 48.36 ± 13.27 years and 51.2% of patients were male. One hundred and eighty one (48.3%) patients had uremic pruritus. The lowest and highest frequency of pruritus among surveyed centers were 37.9% and 57.1%, respectively. 60.2 % of patients had localized pruritus and the most common location was back (68.8 %). There was a statistically significant correlation between uremic pruritus with number of dialysis session (P<0.001) and serum level of phosphorus (P<0.001). 

Conclusion: The results indicated that uremic pruritus is still one of the most common problems in hemodialysis patients. Therefore it seems necessary providing ways to eliminating or reducing the problem.

کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله pruritus,uremic pruritus,hemodialysis,end–stage renal disease,renal failure

نویسندگان مقاله 49027---49028---49029---49030---

نشانی اینترنتی http://jdc.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-21&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده General
نوع مقاله منتشر شده Research
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات