مقدمه: ديابت يکی از بيماری‌های مزمن است که با تغييرات مواد ريز مغذی از جمله منيزيم همراهی می‌کند. منيزيم در چندين واکنش آنزيمی شرکت ‌دارد. افزايش و يا کاهش در ميزان اين ماده باعث ايجاد عوارضی می‌شود. هدف از طراحی اين مطالعه، مقايسه سطح سرمی منيزيم بين افراد ديابتی نوع 2 و  افراد سالم در سطح شهر شيراز می باشد.

روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مورد- شاهدی است. سطح سرمی منيزيم به روش اسپکترومتری جذب اتمی شعله ای ، سطح HbA1c به روش کروماتوگرافی ستونی و سطح گلوکز به روش آنزيمی مستقيم توسط اتوآناليز اندازه گيری شد. اطلاعات بر اساس ميانگين ± انحراف معيار گزارش شد. P کمتر از 05/0 از نظر آماری معنی دار تلقی گرديد.

يافته‌ها: بر اساس نتايج اين مطالعه، سطح سرمی منيزيم در افراد گروه ديابت پايين تر از افراد گروه سالم بود.

نتيجه گيری :بر اساس نتايج حاصله از اين مطالعه ، پيشنهاد می شود به بيماران ديابتی در مورد مصرف مواد غذايی حاوی منيزيم مانند غلات و غذاهای دريايی، آموزش لازم داده شود.