مقدمه: چاقی و اضافه وزن با توجه به نقشی که در بروز بيماری‌های قلبی، فشار خون و ديابت دارند، از اهميت ويژه‌ای برخوردارند. گزارش حاضر با هدف تعيين چاقی و اضافه وزن بر حسب سن و جنس در جمعيت شهری تهران ارائه می‌گردد.

روش ها: طی يک مطالعه جمعيتی مقطعی بوسيله نمونه گيری خوشه­ای طبقه­بندی شده، نمونه­ها متناسب با جمعيت مناطق تهران (طبقه­ها) انتخاب شدند. وزن و قد افراد شرکت کننده در شرايط استاندارد اندازه گيری شد. برای تعين چاقی، اضافه وزن و لاغری از صدک های نمايه توده بدن برای سن و جنس استفاده گرديد. مقادير گزارش شده شيوع بر حسب سن و جنس استاندارد شده و رابطه چاقی و لاغری با سن و جنس به عنوان متغيرهای مستقل بوسيله رگرسيون لجستيک محاسبه شد.

يافته ها: از 6497 فرد انتخاب شده، 3/70% (4565 فرد) در مطالعه شرکت کردند که قد و وزن 4452 نفر اندازه گيری شد. 42% نمونه ها مذکر و ميانگين سنی شرکت کنندگان 7/18± 3/30 سال بود. شيوع چاقی و اضافه وزن به ترتيب 6/13% (7/14-4/12: CI 95%) و 9/24% (3/26-4/23: CI 95%) بود. چاقی و اضافه وزن بطور معنی داری با افزايش سن زيادمی‌شود و بر خلاف اضافه وزن که در دو جنس تفاوتی نداشت (826/0= P) چاقی در زنان بيشتر است (001/0>P).

نتيجه گيری: چاقی نزد ساکنين تهران از نسبت متوسطی برخوردار است. يافته های مربوط به اضافه وزن می‌تواند به عنوان هشداری برای جمعيت تهران باشد بطوری که بر اساس اين يافته ها، يک اپيدمی چاقی در جمعيت پيش بينی تهران می‌شود.