روش‌ها: در اين مطالعه مقطعی، 486 فرد 60-40 ساله از معلمان زن تهرانی به روش نمونه گيری خوشه ای چند مرحله ای و بصورت تصادفی انتخاب شدند. دريافت‌های غذايی افراد ارزيابی، وزن و قد اندازه‌گيری و نمايه توده بدن محاسبه شد. نمونه خون سياهرگی جهت اندازه‌گيری سطح متغيرهای متابوليکی جمع‌آوری و فشار خون اندازه گيری شد. سندرم متابوليک طبق معيارهای ATP III و مقاومت انسولينی به صورت بالاترين چارک HOMA-IR تعريف شد.

يافته‌ها: با استفاده از روش تحليل عاملی، سه الگوی غذايی غالب شناسايی شد: الگوی غذايی سالم، الگوی غذايی غربی و الگوی غذايی سنتی. پس از تعديل اثر عوامل مخدوش کننده، افرادی که در بالاترين پنجک الگوی غذايی سالم قرار داشتند، شانس کمتری جهت ابتلا به سندرم متابوليک (نسبت شانس 61/0 و فاصله اطمينان 95%: 30/0 تا79/0) و مقاومت انسولينی (51/0: 24/0 تا 88/0) در مقايسه با افراد پايين ترين پنجک داشتند، در حالی‌که آنهايی که در بالاترين پنجک الگوی غذايی غربی قرار داشتند بترتيب 68% (68/1: 10/1 تا 95/1) و 26% (26/1: 00/1 تا 78/1) شانس بالاتری جهت ابتلا به سندرم متابوليک و مقاومت انسولينی در مقايسه با افراد پايين ترين پنجک داشتند. مصرف بالای الگوی غذايی سنتی فقط با اختلال در هموستاز گلوکز همراه بود (19/1: 04/1 تا 59/1).

نتيجه‌گيری: يافته های اين مطالعه حاکی از ارتباط معنی دار بين الگوهای غذايی حاصل از تحليل عاملی با سندم متابوليک و مقاومت انسولينی می‌باشند.