روش‌ها: در يک مطالعه بالينی دو سوکور کنترل شده با دارونما با استفاده از روش تصادفی Stratified ، 105 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2، به 2 گروه مداخله با چای سبز و کنترل تقسيم شدند. به گروه مداخله به مدت 8 هفته روزانه 3 کپسول عصاره چای سبز500  ميلی گرمی پس از هر وعده غذايی اصلی داده شد. گروه کنترل نيز به همين نحو  در طول زمان مداخله کپسول دارونما دريافت می نمودند. ارزيابی های آزمايشگاهی و تن سنجی شامل FBG، 2hPP، HbA1C، پروفايل چربی، غلظت ويسفاتين، آديپونکتين و انسولين در حالت ناشتا و نيز محاسبه BMI و WHR قبل و بعد از انجام مداخله بودند. ژنوتيپ پلی مورفيسم مورد مطالعه با استفاده از روش PCR- RFLP انجام گرديد.

يافته‌ها: ارزيابی تاثير عصاره چای سبز بر تغييرات پارامترهای بالينی اختلاف معناداری در کاهش سطوح تری گليسريد، LDL و کلسترول تام بيماران با ژنوتيپ TT در مدت مداخله نشان داد. در ژنوتيپ GG فقط تغييرات کلسترول تام اختلاف معناداری پس از مداخله داشت. شواهد حاصل از مطالعه حاضر تغييرات معناداری در سطوح تری گليسريد و آديپونکتين با مداخله در ميان دو گروه نشان داد که اين تغييرات در ميان ژنوتيپ ها معنادار نبود.

نتيجه گيری: پلی مورفيسم ژن ويسفاتين در اثرات چای سبز بر تعديل اختلالات چربی خون در بيماران ديابتی موثر است. برای فهم چگونگی اين ارتباط، انجام مطالعات تجربی پيشنهاد می گردد.