روش‌ها: در اين مطالعه از ۱۸ موش در سه گروه کنترل ،ديابتی و ديابتی درمان شده با هارمين استفاده گرديد. از استرپتوزوسين (STZ ) جهت ديابتی کردن موش‌ها استفاده شد. پس از درمان موش‌های ديابتی شده با هارمين به مدت سه هفته، ميزان ACE سرم به روش  HPLC اندازه گيری گرديد. ميزان فعاليت نيتريک اکسايد نيز به روش گريس اندازه گيری گرديد.   از آزمون t-student، در مقايسه نتايج استفاده شد.

يافته‌ها: ميزان فعاليت ACE   سرم در گروه ديابتی نسبت به کنترل افزايش معنی داری را نشان داد که در گروه درمان شده توسط هارمين به ميزان معنی داری کاهش يافت (۰۵/۰( P<. ميزان  NO در سرم موش های ديابتی گروه ديابتی نسبت به کنترل بطور معنی‌داری کاهش يافت. ميزان اين کاهش 50% بوده (۰۱/۰ P<) که در گروه درمان شده توسط هارمين موجب افزايش معنی‌دار ميزان نيتريک اکسيد (NO) گرديد بطوريکه ميزان آن به حد تقريبی کنترل برگشت (۰۵/۰ P<).

نتيجه‌گيری:  از مطالعه اخير می‌توان چنين نتيجه‌گيری نمود که هارمين ازطرفی موجب کاهش فعاليت آنزيم ACE و از طرف ديگر موجب افزايش و نرمال شدن ميزان NO در سرم گروه درمان شده با هارمين  می‌گردد که شايد در  بهبود عواقب قلبی و عروقی ناشی از ديابت موثر باشند.