روش‌ها: اين مطالعه اپيدميولوژيک به صورت مقطعی در جامعه شهری و روستايی استان سمنان 3799 نفر از افراد 70-30 ساله انجام شد. پس از تکميل پرسشنامه و اندازه‌گيری وزن، قد، دور کمر و دور باسن، از کليه افراد پس از ناشتايی 12 ساعته  يک نمونه خون جهت اندازه‌گيري  قند خون، تری گليسريد، کلسترول،  LDL وHDL  گرفته شد.

يافته‌ها: در اين مطالعه، 3799 نفر از ساکنين استان سمنان مورد بررسی قرار گرفتند. ميانگين سنی افراد مورد بررسی 10± 45 سال بود. شيوع ديابت و اختلال گلوکز ناشتا در استان به ترتيب  9 درصد و 4/15 در صد برآورد شد. شيوع ديابت در زنان 9/9 درصد و در مردان 9/7 درصد بود. در بيش از 47 درصد از موارد ديابت، بيماران از ابتلا به آن بی اطلاع بودند. شيوع ديابت در شهرنشين‌ها 7/9 درصد و در ساکنين روستا 4/7 درصد بود.

نتيجه‌گيری: اين مطالعه شيوع نسبتاً بالای ديابت و IFG را در استان سمنان نشان داد. شناسايی و بيماريابی و افزايش آگاهی و آموزش عمومی مي­تواند در پيش­گيری از بيماری، تشخيص به موقع و کنترل مطلوب آن نقش مؤثر داشته باشد.