| مقدمه: آديپونکتين، يک پروتئين اختصاصی بافت چربی و متعلق به خانواده کالکتين می باشد که در پلاسمای انسان در سطح بالايی وجود دارد، اين پروتئين از طريق مهار توليد TNF-a1 توسط ماکروفاژها و مهار بيان sICAM-12 و sVCAM-13 و sE-Selectin4 از اتصال مونوسيت‌ها به سلول‌های اندوتليال جلوگيری کرده، می‌تواند در محافظت در برابر ضايعات عروقی نقش داشته باشد. در اين مطالعه غلظت سرمی آديپونکتين در بيماران ديابتی با و بدون بيماری قلبی عروقی بررسی شده است. روش‌ها: اين تحقيق مورد- شاهدی در سال 85-84 بر روی 95 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 مراجعه کننده به مرکز تحقيقات غدد و متابوليسم اصفهان انجام گرفت. اين افراد بر اساس نتايج آنژيوگرافی به دو گروه دارای بيماری قلبی و عروقی و بدون بيماری قلبی و عروقی تقسيم شدند. اين بيماران از نظر جنس و نمايه توده بدنی (BMI) همسان شدند. سطح سرمی آديپونکتين به روش RIA اندازه‌گيری شد. در اين بيماران علاوه بر آديپونکتين، شاخص‌هايی مانند FBS، کلسترول، تری گليسريد و HDL هم اندازه‌گيری گرديد. يافته‌ها: سطح سرمی آديپونکتين در افراد ديابتی بدون بيماری قلبی و عروقی بالاتر از بيماران ديابتی با بيماری قلب و عروقی بود اما اين اختلاف از نظر آماری معنی‌دار نبود. نتيجه‌گيری: کاهش غلظت آديپونکتين در افراد ديابتی می‌تواند عاملی برای ايجاد ماکروآنژيوپاتی باشد بنابراين می‌توان پيشگويی کرد که توليد آديپونکتين نوترکيب می‌تواند در معالجه و محافظت از بيماری قلبی عروقی در اين بيماران مفيد باشد. برای دستيابی به اين هدف مطالعات بيشتری مورد نياز است.
[1]- Tumor Necrosis Factor-a
[2] - Intracellular Adhesion Molecule-1
[3] - Vascular Cell Adhesion Molecule-1
[4] - Endothelial- Leukocyte Adhesion Molecule-1 |
