ديابت قندی يکی از بيماريهای اصلی آسيب‌رسان به دستگاه‌های متعدد بدن است. تعداد زيادی عوارض ناشی از اين بيماری وجود دارد که يکی از آنها اختلالات پای ديابتی است. تقريباً 15% از کسانی‌که مبتلا به ديابت هستند در طول زندگی خود مبتلا به عوارض پای ديابتی می‌شوند. عفونت، زخم يا گانگرن پا که در بعضی موارد به آمپوتاسيون انگشت يا قسمتی از پا منجر می‌شوند، شايعترين مشکلات اين بيماران را تشکيل می‌دهند. هرچند بيش از 50% موارد آمپوتاسيون‌های غيرتروماتيک را اختلالات پای ديابتی تشکيل می‌دهند، اغلب اين مشکلات با مراقبتهای منظم قابل پيشگيری هستند. پزشکان می‌توانند با ارائه اطلاعاتی در مورد اهميت مشاهده هر روزه و دقيق پا توسط بيمار، تأمين کفش مناسب و درمان زودهنگام آسيب‌های ايجاد شده و ساير اقدامات نقش مؤثری در پيشگيری از اختلالات جدی داشته باشند. مشکلات پا در افراد ديابتی نتيجه سه عامل اوليه مهم است: نوروپاتی، اشکال در خونرسانی و کاهش مقاومت در برابر عفونتها. البته بدشکلی‌های پا و تروما نيز نقش مؤثری در زخم شدن و عفونت پا در اين افراد دارند. هرچند همه اختلالات پای ديابتی به‌طور کامل قابل پيشگيری نيستند، می‌توان ميزان بروز و ناتوانی حاصل از آنها را با پيشگيری و اقدامات مناسب و علمی به ميزان زيادی کاهش داد.