روش‌ها: تعداد 241 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 وارد مطالعه شدند.گروه مورد شامل114 بيمار با سابقه انفارکتوس حاد ميوکارد و يا کاهش مساوی يا بيش از 50%  قطر حداقل يکی از عروق اصلی کرونر در آنژيوگرافی عروق کرونر بودند. همچنين گروه شاهد را افراد با سن بيش از 35 سال بدون علايم و شواهد ايسکمی در EKG به همراه تست ورزش طبيعی تشکيل دادند.

يافته‌ها: بين پلی مورفيسم  ژن آديپونکتين در موقعيتG >T  276+ با بيماری عروق کرونر ارتباط قابل توجه وجود داشت. موتاسيون آلل G نسبت به T، شانس بيماری عروق کرونر را کاهش داد (نسبت شانس تعديل يافته برابر با 39/0، فاصله اطمينان 95%: 68/0-22/0، 001/ P <).

نتيجه‌گيری: اين مطالعه نشان داد که پلی مورفيسم ژن آديپونکتين در موقعيتG >T  276+  با بيماری عروق کرونر ارتباط دارد.