مقدمه: ديابت، يک اختلال متابوليکی است که با افزايش توليد راديکال‌های آزاد و ايجاد استرس اکسيداتيو همراه است. مطالعه روی مدل‌هاي حيوانی مبتلا به ديابت و کشت سلول‌های سرطانی نشان داده‌اند که ويتامين D می‌تواند نقش آنتی‌اکسيدانی داشته باشد. تاکنون مطالعه‌اي به بررسی اين ارتباط در بيماران ديابتی و افراد سالم نپرداخته است.
روش‌ها: اين مطالعه مورد- شاهدی بر روی 180 نفر (95 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 و 85 فرد سالم) انجام گرفت. متغيرهای سن، جنس، نمايه توده بدنی، سطح سرمی (OH) D25، کلسيم، فسفر، پاراتورمون، فعاليت آنزيم‌های گلوتاتيون ردوکتاز(GR)، گلوتاتيون پراکسيداز (GSH-Px)، سوپراکسيد ديسموتاز (SOD) و ظرفيت تام آنتی‌اکسيدانی (TAC) اندازه‌گيری و ارتباط بين سطح سرمی  (OH) D25 و فعاليت هر يک از فراسنج‌های آنتی‌اکسيدانی تحليل گرديد.
يافته‌ها: در اين مطالعه، 1/82 درصد افراد ديابتي و 6/75 درصد افراد سالم دچار کمبود يا ناکفايتی وضعيت ويتامين D بودند. در بيماران ديابتی، فعاليت آنزيم‌های GR و GSH-Px بالاتر و فعاليت آنزيم SOD پايين‌تر از افراد سالم بود. در بيماران ديابتی ارتباط مستقيمی و در افراد سالم ارتباط معکوسی بين ميانگين سطح سرمی (OH) D25 و فعاليت آنزيم‌هايSOD، GR وGSH-PX  مشاهده شد. سطح سرمی  (OH) D25 و TAC در هر دو گروه ارتباط مستقيمی داشت. در مقايسه دو گروه بيماران ديابتی و افراد سالم، ارتباط بين سطح سرمی (OH) D25 و فعاليت آنزيم های آنتی اکسيدانی معنی دار نبود.
نتيجه‌گيری: ويتامينD در بيماران ديابتی و افراد سالم سبب تعديل فعاليت آنزيم‌های آنتی‌اکسيدانی می‌شود و تاييد نقش آن به عنوان يک آنتی‌اکسيدان نياز به مطالعات بيشتر دارد.