1385/3/11، جلد ۵، شماره ۴، صفحات ۲۹۹-۳۰۸
عنوان فارسی رويکردی جديد در درمان بيماری ديابت خودايمن وابسته به انسولين با استفاده از سلول‌های دندريتيک تيمار شده با اينترلوکين ۱۰ (IL-۱۰)
چکیده فارسی مقاله

ديابت وابسته به انسولين، يک بيماری خود ايمن به واسطه فعاليت سلول‌های T خود واکنشگر عليه سلول‌های بتای جزاير لانگرهانس کبدی می‌باشد. سلول‌های دندريتيک(DCs) می‌توانند در صورت قرار گرفتن در محيط‌های سايتوکينی متفاوت، عملکرد تحريکی و يا تنظيمی سلول‌های T را القا نمايند.
روش‌ها: در مطالعه حاضر، ابتدا سلول‌های دندريتيک با استفاده از GM-CSF و IL-4 از سلول‌های بنيادی مغز استخوان موش توليد شده و بعد از تيمار شدن با IL-10 و يا LPS با پپتيد انسولين بارگذاری شده و از نظر شاخص‌های بلوغ و همچنين توليد سلول‌های T تنظيمی و القای توليد سايتوکين‌ها مورد مطالعه قرار گرفتند.
يافته‌ها: نتايج نشان می‌دهند که ميزان بروز MHC class IIبر روی سلول‌های دندريتيک تيمار شده با IL-10 کمتر از سلول‌های دندريتيک تيمار شده با LPS (72 درصد در مقابل 93 درصد، (04/0 < P) می باشد. هرچند سلول‌های دندريتيک تيمار شده با IL-10 قادر به القای تکثير سلول‌هايT بودند، ولی مقايسه سايتوکين‌های توليد شده در دو گروه نشان می‌دهد که در گروهی که با IL-10 تيمار شده بودند، ميزان توليد IFN- کمتر بوده (02/0 P <).
نتيجه‌گيری: استفاده از سلول‌های دندريتيک تيمار شده با IL-10، می‌تواند در درمان و پيشگيری از ديابت خود ايمن موثر باشد اما برای بررسی بيشتر اين کارايی لازم است سلول‌های دندريتيک تيمار شده با اين سايتوکين در مدل‌های حيوانی ديابتی مورد استفاده و آزمون قرار گيرند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله ديابت خود ايمن، سلول‌هاي دندريتيک، IL-10
عنوان انگلیسی A NEW APPROACH IN TREATMENT OF INSULIN DEPENDENT AUTOIMMUNE DIABETES MELLITUS USING IL-10 TREATED DENDRITIC CELLS
چکیده انگلیسی مقاله Background: Insulin dependent diabetes is an autoimmune disease characterized as a T cell-mediated destruction of insulin-producing β cells. Dendritic cells (DCs) can either induce stimulating or regulatory functions of T cells depending on cytokines microenvironments.
Methods: In this study DCs were generated from mouse bone marrow progenitors through culturing in the presence of granulocyte-macrophage colony stimulating factor (GM-CSF) and interleukin-4 (IL-4) for 7 days followed by two other day treatments with IL-10 or LPS. The DCs were then pulsed with insulin peptide B9-23 and their maturation markers and their ability to induce T cell responses and cytokine profiles were studied.
Results: IL-10 treated DCs had an immature phenotype compared to LPS-treated DCs and expression of MHC-II in LPS-matured DCs was significantly higher than whom were treated with IL-10 (93% and 72% respectively, P<0.04). Although IL-10 like LPS-treated DCs were able to stimulate T cell proliferation, but the IFN-γ production was lower in IL-10 treated DCs (P<0.02).
Conclusion: Using IL-10 treated DCs seems to be useful in prevention and treatment of autoimmune diabetes. However to clarify this hypothesis it needs to study these effects in animal models of insulin dependent diabetes.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Autoimmune Diabetes, Dendritic cells, IL-10
نویسندگان مقاله 6474---6475---
نشانی اینترنتی http://ijdld.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-346&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده General
نوع مقاله منتشر شده Research
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات