|
|
1385/3/11، جلد ۵، شماره ۴، صفحات ۳۰۹-۳۱۸
|
|
|
| عنوان فارسی |
اثر استرس روانی مزمن بر عملکرد گلی‌بن‌کلاميد در ترشح انسولين از جزاير لانگرهانس جدا شده موش‌های صحرايی در حضور گلوکز |
|
| چکیده فارسی مقاله |
مقدمه: با توجه به اين که استرس می‌تواند بر کنترل قند خون بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 اثرات معکوس بگذارد، مطالعه حاضر به بررسی عملکرد گلی‌بن‌کلاميد در ترشح انسولين از سلول‌های بتای جزاير لانگرهانس موش‌های صحرايی، متعاقب اعمال استرس روانی مزمن پرداخته است.
روش‌ها: در اين تحقيق، تعداد 30 سر موش صحرايی نر( نژاد Wistar) در گروه‌های مساوی شاهد و آزمايش مورد استفاده قرار گرفتند(هر گروه 5 سر). چهار نوع استرسور محدود کننده با ترتيب تصادفی روزانه دو بار، هر بار يک ساعت و به مدت 15 و 30 روز اعمال شدند. 24 ساعت پس از آخرين استرس، ترشح انسولين (به روش استاتيک) از جزاير لانگرهانس جدا شده حيوانات در حضور غلظت‌های 6/5، 3/8 و 7/16 ميلی مولار گلوکز بررسی شد. ترشح انسولين از جزاير در حضور غلظت 6/5 ميلی مولار گلوکز به همراه 10 ميکرو مولار گلی‌بن‌کلاميد نيز مورد ارزيابی قرار گرفت.
يافته‌ها: ترشح انسولين از جزاير جدا شده حيوانات استرس ديده در حضور غلظت‌های افزاينده گلوکز، فقط در روز سی‌ام نسبت به گروه شاهد بطور معنی‌داری افزايش يافت. در گروه آزمايش، ميزان ترشح انسولين از جزاير در حضور 6/5 ميلی مولار گلوکز به تنهايی، در روزهای پانزدهم و سی‌ام، به طور معنی‌داری نسبت به روز اول افزايش يافت. در حالی که اين افزايش در گروه شاهد وجود نداشت. بر خلاف حيوانات گروه شاهد، در حيوانات گروه آزمايش ترشح انسولين در حضور 6/5 ميلی مولار گلوکز به همراه 10 ميکرو مولار گلی‌بن‌کلاميد، در روزهای اول، پانزدهم و سی‌ام، تفاوت معنی‌داری را با ترشح انسولين در حضور 6/5 ميلی مولار گلوکز به تنهايی نشان نداد. ترشح انسولين از جزاير جدا شده، در حضور 6/5 ميلی مولار گلوکز به همراه 10 ميکرو مولار گلی‌بن‌کلاميد در روزهای مختلف، بين گروه‌های شاهد و آزمايش تفاوت معنی‌دار نشان نداد.
نتيجه‌گيری: با توجه به يافته‌های فوق، به نظر می‌رسد که استرس روانی مزمن، پاسخ‌دهی سلول‌های بتای پانکراس به گلی‌بن‌کلاميد را کاهش می‌دهد و در نتيجه مانع از تقويت ترشح انسولين بوسيله گلی‌بن‌کلاميد می‌شود. توجه به اين نکته در کنترل متابوليک بيماران ديابتی که از اين دارو استفاده می‌کنند و تحت استرس قرار می‌گيرند حائز اهميت می‌باشد.
|
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
استرس، انسولين، جزاير لانگرهانس، گلي‌بن كلاميد، موش صحرايي |
|
| عنوان انگلیسی |
THE EFFECT OF CHRONIC PSYCHOLOGICAL STRESS ON THE FUNCTION OF GLIBENCLAMIDE ON INSULIN RELEASE FROM RAT ISOLATED PANCREATIC ISLETS IN THE PRESENCE OF GLUCOS |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Background: Regarding the adverse effect of stress on glycemic control in type 2 diabetic patients, the present study investigates the function of Glibenclamide on insulin release from β cells of rat pancreatic islets, subsequent to chronic psychological stress exposure.
Methods: In this study 30 male Wistar rats were divided into equal groups of control and experiment (5 groups). Four different restraint stressors with random sequence were used 1h twice daily for 15 and 30 days. 24 hours after the last stress session, static insulin secretion from isolated pancreatic islets of each animal were evaluated in the presence of 5.6, 8.3 and 16.7 mM glucose. Also insulin release in response to 5.6 mM glucose in the presence of 10 μM Glibenclamide was evaluated.
Results: The insulin release from isolated islets of the stress experienced animals was significantly increased only on the 30th day as compared to the control animals. In the experiment group, insulin release from the islets in the presence of 5.6 mM glucose alone was significantly increased on the 15th and 30th days as compared to the first day. However, in the control group there was no significant increase in insulin release at the similar conditions. In contrast to the control group, insulin release in response to 5.6 mM glucose in the presence of 10 μM Glibenclamide revealed no significant difference in the experiment group on the 1st 15th and 30th days as compared to the insulin release in the presence of 5.6 mM glucose alone. Insulin release from the isolated islets exposed to 5.6 mM glucose in the presence of 10 μM Glibenclamide, on different experimental days was not significantly different between the control and experiment groups.
Conclusion: According to the results of this study, it appears that chronic psychological stress decreases the responsiveness of pancreatic β cells to Glibenclamide, subsequently could prevent the augmentation of insulin release induced by the drug. This finding is worthy to consider in metabolic control of diabetic patients whom consume the agent. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
Stress, Insulin, Langerhans Islets, Glibenclamide, Rat |
|
| نویسندگان مقاله |
6476---6477---6478--- |
|
| نشانی اینترنتی |
http://ijdld.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-347&slc_lang=fa&sid=fa |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
General |
| نوع مقاله منتشر شده |
Research |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|
