مقدمه: يک عارضه شايع و خطرناک ديابت، نوروپاتی است که بيشترين مرگ ومير و هزينه مراقبتی را در اين گونه بيماران در پی دارد. مطالعات نشان می دهند که نوروپاتی ديابتی تأثير منفی بسزايی روی کيفيت زندگی بيماران به جا می گذارد با اين حال مطالعات چندانی درباره کيفيت زندگی بيماران مبتلا به اين عارضه در ايران انجام نشده است؛ لذا اين مطالعه با هدف تعيين رابطه بين عوارض نوروپاتی و کيفيت زندگی بيماران ديابتی به انجام رسيده است.
روش‌ها: در اين مطالعه توصيفی- تحليلی، 304 بيمار ديابتی مبتلا به عوارض نوروپاتی به روش نمونه گيری آسان مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها از طريق مصاحبه(پرسش وپاسخ )، ثبت اطلاعات از پرونده بيمار و معاينه فيزيکی جمع آوری شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای سه قسمتی شامل سوالات مربوط به مشخصات فردی و بيماری واحدهای مورد پژوهش ، جدول عوارض نوروپاتی ديابتی و سوالات مربوط به بررسی ابعاد مختلف کيفيت زندگی بود. اعتبار پرسشنامه از طريق روايی محتوا و پايايی آن به روش آزمون مجدد تعيين گرديد.
يافته ها: در رابطه با عارضه نوروپاتی حسی ، بيشترين درصد به علامت گزگز اندام‌ها (1/96%) و درد در اندامها (1/92%) مربوط بود و در رابطه با عارضه نوروپاتی اتونوم، بيشترين درصد به اختلال عملکرد جنسی (4/72%) و اختلال گوارشی (4/70%) تعلق داشت. نتايج نشان داد کليه بيماران ديابتی با تمامی علايم و عوارض نوروپاتی، از کيفيت زندگی نسبتاً مطلوب برخوردار هستند. همچنين افزايش تعدد علايم وعوارض نوروپاتی با کاهش نمرات پرسشنامه کيفيت زندگی ارتباط آماری معناداری نشان داد(001/0 P<) بدين معنی که وجود علايم نوروپاتی، سطح کيفيت زندگی بيماران را بيشتر کاهش می‌دهد.
نتيجه‌گيری: با توجه به يافته های اين مطالعه ، بين کيفيت زندگی و عوارض نوروپاتی ارتباط آماری معنی داری وجود دارد . لذا پيشنهاد می شود مديران پرستاری و مربيان آموزشی، در برنامه های بازآموزی پرستاران، بيشتر به اهميت ارتقای سطح کيفيت زندگی بيماران مبتلا به عوارض نوروپاتی ديابتی در ابعاد مختلف بپردازند.