روش‌ها: اين مطالعه روی 126 زن در گروه‌های اضافه وزن و درجات مختلف چاق( Kg/m²  25BMI>) و 33  نفر زن با وزن نرمال (Kg/m²  25BMI<) انجام گرفت. سطوح سرمی آديپونکتين و لپتين با روش  ايمنواسای با تعيين شد. سطوح گلوکز و پروفايل ليپيد در حالت ناشتا به ترتيب با روش‌های گلوکز اکسيداز و آنزيماتيک اندازه‌گيری شدند. برای تعيين اختلاف ميانگين متغيرها، همبستگی بين آديپونکتين با ساير پارامترهای مورد مطالعه و نشان دادن گرايش تاثيرگذاری اين پارامترها بر روی آديپونکتين در بين گروه‌ها به ترتيب از آزمون‌های آناليز واريانس يک طرفه، ضريب همبستگی پيرسون و رگرسيون چند متغيری استفاده گرديد.

يافته‌ها: ميانگين غلظت سرمی آديپونکتين با افزايش درجات چاقي  به طور معنی‌داری کاهش يافت (05/0>P). اختلاف ميانگين پروفايل ليپيد ، متغيرهای آنتروپومتريک ، غلظت سرمی آديپونکتين، غلظت لپتين و گلوکز در بين گروه‌ها از نظر آماری معنی‌دار بود (05/0>P). همبستگی بين آديپونکتين با نمايه توده بدن (321/0- =r) معکوس و معنی‌داری بود. بين غلظت سرمی آديپونکتين با سطح سرمي  لپتين همبستگی يافت نشد (115/0- =r). همبستگی بين آديپونکتين با ليپيد پروفايل  منفی و معنی‌دار، در حالی که همبستگی آن با سطح سرمی HDL-کلسترول مستقيم و معنی‌دار بود (134/0=r). نتايج آناليز رگرسيون چند گانه نشان داد که نمايه توده بدن، دور باسن، قد و دور وسط بازو همبستگی معنی داری با آديپونکتين دارند (05/0>P). به ترتيب گلوکز و اندازه دور باسن بيشترين و ميزان تری‌گليسريد و اندازه ضخامت چين پوستی کمترين همبستگی با آديپونکتين را در گروه‌های مورد مطالعه داشتند.

نتيجه‌گيری: يافته‌های اين مطالعه نشان داد که آديپونکتين برخلاف لپتين همبستگی معکوسی با شاخص‌های آديپوزيتی و پروفايل ليپيدی در زنان داشت؛ بنابراين ممکن است به عنوان يک شاخص در مطالعه بيماری‌های مرتبط با چاقی زنان در نظر گرفته شود.