مقدمه: 3- هيدروکسی بوتيرات، يکی از عمده اجسام کتونی بدن می‌باشد که شاخصی مهم درتشخيص کتواسيدوز ديابتی در نظر گرفته شده است. بيوسنسورهای طراحی شده برای رديابی 3- هيدروکسی بوتيرات بخاطر دقت، سهولت و عملکرد سريع، توجه زيادی را به خود جلب کرده است.
روش‌ها: اين مطالعه سعی در توسعه بيوسنسورهای مبتنی بر 3- هيدروکسی بوتيرات دهيدروژناز است به طوري که از نانولوله‌های کربنی تک ديواره (SWCNT) برای تثبيت کوفاکتور، NAD⁺، بر سطح الکترود نواری استفاده شده است. تشکيل کونژوگه SWCNT-NAD⁺ با الکتروشيمی و ميکروسکوپ الکترونی سنجيده شده و از ولتامتری چرخه‌ای برای آناليز عملکرد الکتروشيمی بيوسنسور استفاده گرديده است. با اين روش، عمر مفيد و قابليت اطمينان بيوسنسور پيشنهادی برای آناليز نمونه واقعی تأييد شد.
يافته‌ها: کاهش قابل توجه پتانسيل اکسيداسيون الکتروشيمی NADH به V15- را می‌توان از ويژگی‌های برجسته اين بيوسنسور مطرح کرد. اين بيوسنسور قابليت تشخيص 3- هيدروکسی بوتيرات را در يک دامنه خطی از mM1/0-01/0 با حد تشخيص پايين  mM009/0 دارد. استفاده همزمان از الکترود نواری و SWCNT باعث تمايز اين بيوسنسورشده به طوری که چشم اندازهای جديدی را براي تشخيص ديگر متابوليت‌های مهم بالينی باز می‌کند.
نتيجه‌گيری: بيوسنسور پيشنهادی از مزيت‌های الکتروشيميايی نانولوله‌هاي کربنی تک ديواره بهره برده است. پتانسيل پايين اکسيداسيون NADH ، پايداری ذخيره‌سازی بيشتر و حد تشخيصی کمتر از طريق استفاده از چنين نانولوله‌هايي به دست آمده است. با در نظر گرفتن مزيت پيوند کووالانی NAD⁺ به CNT، اضافه کردن NAD⁺ به ازای هر واکنش، در هر اندازه‌گيري نياز نمی‌باشد. به همين خاطر از لحاظ اقتصادی با صرفه‌تر است.