مقدمه: شيوع ديابت و عوارض ناشی از آن در حال افزايش بوده و استرس اکسيداتيو به عنوان يکی از عوامل مهم پاتوژنيک در رابطه با ايجاد عوارض آن شناخته شده است. هدف از اين مطالعه اندازه‌گيری نيتروتايروزين به عنوان نشانگری برای استرس اکسيداتيو در بيماران ديابتی است.  
روش‌ها: اين مطالعه مورد شاهدی برای مقايسه بيماران ديابتی نوع 2 مراجعه کننده به بيمارستان امام شهر تهران با افراد سالم انجام شد. در هر گروه 70 نفر وارد شدند و معيارهاي خروج شامل سطح کراتينين خون بالای _mg/dl 2 ابتلا به نارسايی احتقانی قلب، مصرف آنتي اکسيدان‌ها، مشکلات کبدی، عفونت فعال و ابتلا به سرطان بود. گروه کنترل از لحاظ سن و جنس مشابه بيماران بودند(Paired match). اندازه‌گيری سطح نيتروتايروزين به روش ELISA انجام گرديد. داده‌های به دست آمده، توسط نرم‌افزار آماری(version 13) SPSS و با کمک آزمون‌های آماری کای دو، t test و ضريب همبستگی اسپيرمن و در سطح معناداری 05/0 آناليز گرديد. اطلاعات بيماران محفوظ و ورود به مطالعه پس از اخذ رضايت‌نامه آگاهانه از افراد انجام شد.
يافته‌ها: شيوع جنسی و ميانگين سنی در دو گروه مشابه بود (در گروه ديابت (34/11±)4/54 سال و در گروه شاهد (76/10±)1/51 سال). سطح نيتروتايروزين در سرم بيماران مبتلا به ديابت با گروه شاهد تفاوت معنی‌دار داشت (001/0P<) و در بيماران ديابتی با افزايش سن مربوط بود (27/0r =، 025/0P<).
نتيجه‌گيری: بر اساس اين مطالعه سطح سرمی نيتروتايروزين در بيماران ديابتی بالاتر از افراد سالم است بنابراين استرس اکسيداتيو می‌تواند به عنوان علتی برای عوارض بيماری ديابت مورد بررسی قرار گرفته و برای طراحی مداخلات به منظور پيشگيری از عوارض مورد استفاده قرار گيرد.