مقدمه: مطالعات مختلف نشان دهنده نقش عوامل التهابی در ايجاد ديابت و در ايجاد و پيشرفت عوارض ميکرو واسکولار ناشی از ديابت مانند رتينوپاتي هستند. TNF-α از طريق افزايش بيان فاکتورهاي التهابی و انعقادی و بطور مستقيم از طريق آپوپتوزيس سلول‌های آندوتليال عروق شبکيه در ايجاد اين عارضه نقش دارد. در اين مطالعه به بررسی سطح سرمی TNF-α و CRP در بيماران مبتلا به رتينوپاتي ديابتی در مقايسه با بيماران ديابتی بدون رتينوپاتی پرداختيم.
روش‌ها: اين مطالعه به صورت Stratified Cross-Sectional و بر روی 29 بيمار مبتلا به رتينوپاتي ديابتی پروليفراتيو و 27 بيمار مبتلا به رتينوپاتی ديابتی غير پروليفراتيو و 27 بيمار ديابتی بدون رتينوپاتی (ديابت نوع 2) که در سال 1388 به درمانگاه ديابت بيمارستان امام خمينی (ره) تهران مراجعه کرده بودند و يا در بخش غدد بستری شدند انجام گرفت. در هر گروه سطح سرمی TNF-α، CRP، HbA₁C، پروفايل ليپيد، Cr، FPS اندازه‌گيری و بررسی آماری شد.
يافته‌ها: سطح سرمی TNF-α در بيماران مبتلا به رتينوپاتی (پروليفراتيو و غير پروليفراتيو) بالاتر از بيماران ديابتی بدون رتينوپاتی بود ](PDR (42/1±11/9) pg/ml [ و ](56/1±02/9) pg/ml NPDR [ و ] NDR (96/2±10/6) pg/ml [. سطح سرمی CRP در بيماران مبتلا به رتينوپاتی با هم فرق نداشت اما CRP بيماران مبتلا به رتينوپاتی غير پروليفراتيو با بيماران بدون رتينوپاتی اختلاف داشت. در بيماران مبتلا به رتينوپاتی پروليفراتيو، بين TNF-α با تری‌گليسريد و HDL-C رابطه وجود داشت.
نتيجه‌گيری: بالا بودن  TNF-αدر بيماران مبتلا به رتينوپاتی نشان دهنده نقش فاکتورهای التهابی و به خصوص TNF-α در ايجاد و پيشرفت رتينوپاتی می‌باشد و لذا بالا بودن سطح  TNF-α در بيماران ديابتی می‌تواند نشان دهنده شروع رتينوپاتی باشد.