مقدمه: سندرم متابوليک اختلال شايعی در دنيای امروز است و عوارض متعددی را در پی دارد. مطالعات نتايج متناقضی را در رابطه با تأثير شيردهی و طول مدت آن بر پيشگيری از سندرم متابوليک ارائه کرده‌اند. هدف از مطالعۀ حاضر، بررسي ارتباط ميان سابقه و طول مدت شيردهی با سندرم متابوليک در يک مطالعۀ آينده‌نگر مبتني بر جمعيت است.
روش‌ها: از ميان 4028 زن 50-15 سالۀ شرکت کننده در مطالعۀ قند و ليپيد تهران که در آغاز مطالعه مبتلا به سندرم متابوليک نبودند، پرسشنامۀ اطلاعات مرتبط با شيردهی جهت 925 زن که به طور تصادفی انتخاب شده بودند، تکميل گرديد. زنانی که به مدت 6 ماه يا بيشتر سابقۀ شيردهی داشتند، به عنوان گروه مورد (554 نفر) و زناني که کمتر از 6 ماه سابقۀ شيردهی داشتند، به عنوان گروه شاهد (371 نفر) انتخاب شدند. ميزان بروز سندرم متابوليک در يک پيگيری 9 ساله، ميان اين دو گروه مورد مقايسه قرار گرفت.
يافته‌ها: ميزان بروز سندرم متابوليک در گروه شاهد به طور معنی‌داری بيشتر از گروه مورد بود (9/70% در مقابل 2/62%، 006/0=P). داشتن سابقۀ مثبت شيردهی پس از تعديل متغيرهای مداخله گر، صرف نظر از طول مدت آن، ارتباطي با ميزان بروز اين بيماری نداشت (5/0=P) اما با افزايش مدت زمان شيردهی ميزان بروز سندرم متابوليک به شکل وابسته به دوز کاهش می‌يافت (05/0=P). سابقۀ مثبت شيردهی، کاهش فشار خون را به دنبال داشت (05/0=P).
نتيجه‌گيری: شيردهی طولانی‌تر، نقش بازدارندگی قوی‌تری را در ابتلا به سندرم متابوليک ايفا می‌نمايد؛ بنابراين آموزش و افزايش دانش همگانی، تسهيل شرايط و امکانات لازم برای تغذيۀ نوزادان با شيرمادر و تداوم طولانی مدت آن می‌تواند در کاهش ابتلا به سندرم متابوليک و عوارض آن در زنان مؤثر باشد.