مقدمه: در حال حاضر يکی از شايع‌ترين اختلالات در سراسر دنيا سندرم متابوليک است. تبعيت از رژيم غذايی صحيح يکی از مهمترين چالش‌ها در کنترل اين سندرم بوده و به دليل اينکه تعديل روزانه اين رژيم به عهده خود بيمار می‌باشد شناسايی عوامل مؤثر در اتخاذ خودمراقبتی تغذيه‌ای اهميت دارد. اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط خودکارآمدی درک شده با دريافت درشت مغذی‌ها در زنان مبتلا به سندرم متابوليک صورت گرفت.
روش‌ها: در اين مطالعه مقطعی با ماهيت همبستگی، 329 بيمار مبتلا به سندرم متابوليک در سال 1391 از بين بيماران تحت پوشش مراکز درمانی صنعت نفت اصفهان به روش سيستماتيک حضور داشتند. جهت گردآوری اطلاعات خودکارآمدی درک شده از پرسشنامه محقق ساخته که با محاسبه شاخص‌های CVI و CVR و نيز شاخص‌های همسانی درونی و ثبات ابزار، روايی و پايايی آن مورد تأييد قرار گرفته بود استفاده شد. برای بررسی رفتار تغذيه‌ای هم از پرسشنامه 24 ساعته يادآمد خوراک برای 3 روز استفاده شد. اطلاعات حاصله از پرسشنامه يادآمد خوراک توسط نرم‌افزار تغذيه‌ای N4 تحليل گرديد. در اين مطالعه علاوه بر نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 16 از نرم‌افزار AMOS نسخه 16 جهت برازش مدل ساختاری به روش حداقل مربعات تعميم يافته استفاده شد.
يافته‌ها: ميانگين انرژی دريافتی 37/2512 کيلوکالری، پروتئين 95/70 گرم، کربوهيدرات 420 گرم و چربی 61/61 گرم در روز و ميانگين خودکارآمدی درک شده 89/47 نمره بود. ضريب همبستگی پيرسون حاکی از ارتباط معکوس معنی‌دار بين خودکارآمدی درک شده و درشت مغذی‌هاي دريافتی مؤثر در سندرم متابوليک بود. بيشترين ضريب اثر مستقيم خودکارآمدی درک شده بر چربی و کربوهيدرات دريافتی مشاهده شد. (05/0> P و 592/0-=β) و (05/0> P و 395/0-=β).
نتيجه‌گيری: ميزان انرژی، کربوهيدرات، چربی و پروتئين دريافتی بيش از ميزان RDA و ميزان خودکارآمدي درک شده در حد متوسط بود. اين مطالعه نشان داد که خودکارآمدی درک شده چهارچوب مفيدی برای فهم و پيش بينی ميزان پايبندی به رفتارهای خودمراقبتی تغذيه‌ای در بيماران مبتلا به سندرم متابوليک فراهم می‌کند.