1386/2/11، جلد ۶، شماره ۳، صفحات ۳۰۱-۳۰۷

عنوان فارسی بررسی فراوانی و عوامل خطرزای بروز ديابت در بيماران مبتلا به پمفيگوس وولگاريس تحت درمان با گلوکوکورتيکوييد از مهر ماه ۱۳۸۳ تا مهر ماه ۱۳۸۴
چکیده فارسی مقاله

پمفيگوس وولگاريس، شايعترين بيماری تاولی خود ايمنی است. استروييدها درمان اصلی اين بيماری هستند که ديابت يکی از مهمترين عوارض آنها محسوب می‌شود و سبب کاهش زود هنگام دوز استروئيد و بکار گيری ديگر داروهای سرکوب کننده سيستم ايمنی و در موارد کمی موجب قطع مصرف آن‌ها می‌شود. تعيين عوامل خطر بروز ديابت می‌تواند در شناسايی زودرس آن در بيماران پر خطر کمک نمايد و در عين حال درمان بيماری زمينه‌ای آنها ادامه داده شود.
روش‌ها: 68 بيمار مبتلا پمفيگوس وولگاريس از نظر سابقه خانوادگی ديابت، فشار خون، شاخص توده بدنی (BMI)،FBS،HbA1C،TG ،HDL ارزيابی اوليه شدند و به مدت 8 هفته(هرهفته 2 بار)با بررسی FBS پيگيری شدند.
يافته‌ها: در طی مدت يک سال، 68 بيمار وارد مطالعه شدند. در طول درمان 19 نفر(9/27%) به ديابت مبتلا شدند. تفاوت فراوانی ابتلا به ديابت بر اساس ميزان گلوکز ناشتای مختل (IFG) (31/9-04/1: CI) 11/3:OR، (8/6-5/4: NL) 6%HbA1c> (05/48-46/1:CI) 39/8:OR و 200TG≥ (18/28-64/1:CI)56/6:OR در گروه ديابتيک و گروه غير ديابتيک از نظر آماری معنی دار بود. ازسوی ديگر بررسی فراوانی ابتلا به ديابت بر اساس سن ،سابقه خانوادگی ، فشار خون ،BMI وHDL تفاوت معنی داری بين دو گروه نداشت.
نتيجه‌گيری: با توجه به اين که IFG ، TG،HbA1c عوامل خطر مستقل برای ديابت بودند؛ بنابراين اگر بيمار مبتلا به پمفيگوس وولگاريس ، کانديد درمان با گلوکوکورتيکوئيد است، از نظر وجود IFG ، TG،HbA1c قبل از شروع درمان بررسی شده و در بيماران پر خطر چک قند خون با فواصل زمانی کمتر انجام شود و يا درمان پروفيلاکتيک برای آنها شروع شود.



کلیدواژه‌های فارسی مقاله پمفیگوس،گلوکوکورتیکوئید،استروئید، ديابت

عنوان انگلیسی RISK FACTORS AND FREQUENCY OF STEROID - INDUCED DIABETES IN PEMPHIGUS VULGARIS PATIENTS DURING 1 YEAR STUDY
چکیده انگلیسی مقاله

Background:  Pemphigus vulgaris is the most common autoimmune blistering disease. Corticosteroid is treatment of choice for it. Medication can affect many organs and causes metabolic difficulties which steroid- induced diabetes (SID) is one of the most important side effects. Determining risk factors not only help identify diabetes in early stages but also let continuing treatment of underlying disease.                                                

Methods:  Sixty eight patients with recently diagnosed pemphigus vulgaris were recruited. After admitting in hospital they were evaluated for positive family history of diabetes, blood pressure, body mass index (BMI), FBS, HbA1c, TG and HDL. Then they followed with FBS twice per week for 8 weeks.       

Results: Ninety patients (27.9%) developed diabetes. In comparison with non-diabetic group, diabetic group had a significantly higher   HbA1c>6% (NL: 4.5-6.8) or: 8.39 (CI: 1.46- 48.05), TG > = 200 or: 6.56 (CI: 1.64-28.18) and IFG or: 3.11 (CI: 1.04-9.31). There were no differences between the groups in respect of age, positive family history, blood pressure, BMI, HDL.

Conclusion: These findings suggest that HbA1c,TG and IFG are independent risk factors; so patients with pemphigus vulgris who are candidates for steroid treatment should be evaluated for HbA1c, TG and IFG before  treatment.                                                    

کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Pemphigus, Diabetes, Glucocorticoid , Steroid

نویسندگان مقاله 7289---7290---7291---

نشانی اینترنتی http://ijdld.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-322&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده General
نوع مقاله منتشر شده Research
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات