مقدمه: با توجه به شيوع بالای کمبود ويتامينD و اپيدمی چاقي‏، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد ارتباط معکوسی بين سطح سرمی 25 هيدروکسی ويتامينD و نمايه توده بدنی (BMI) وجود دارد؛ هرچند اطلاعات متناقضي در اين زمينه نيز وجود دارد. مطالعه با هدف بررسی ارتباط بين سطح ناشتای سرمي ويتامينD، کلسيم و پاراتورمون با BMI در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 در مقايسه با افراد سالم انجام شد.
روش‌ها: اين مطالعه مورد- شاهدی بر روی 180 نفر شامل 95 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2  و 85 فرد سالم انجام گرفت. دو گروه از نظر سن و جنس با يکديگر تطابق داشتند. سطح سرمی (OH)D25، کلسيم، فسفر و هورمون پاراتورمون اندازه‌گيری شد.
يافته‌ها: 1/82 درصد افراد ديابتی و 6/75 درصد افراد سالم دچار کمبود يا ناکفايتی وضعيت ويتامين D بودند. در بيماران ديابتی سطح سرمی ويتامين D 40/11±60/20ng/ml، PTH 11/26±57/49pmol/l، کلسيم 58/0±94/8 mg/dl و فسفر 38/0±67/3mg/dl بود. در گروه کنترل سطح سرمی ويتامين D 03/16±22/22ng/ml، PTH 0/19±28/41pmol/l، کلسيم 53/0±13/9 mg/dl و فسفر 43/0±69/3 mg/dl بود. ارتباط معکوسی ميان سطح سرمی ناشتای 25 هيدروکسي ويتامين D و BMI در هر دو گروه مورد (38/0- r=، 03/0P=) و گروه کنترل (67/0- r=، 57/0P=) مشاهده شد.
نتيجه‌گيری: کمبود و ناکفايتی ويتامين D در هر دو گروه بيماران ديابتی و گروه کنترل شيوع بالايي داشت. سطح سرمی ناشتای 25 هيدروکسی ويتامين D با BMI ارتباط معکوسی در هر دو گروه داشت، اين ارتباط در بيماران ديابتی معنی‌دار بود.