1386/3/11، جلد ۶، شماره ۴، صفحات ۴۰۹-۴۱۴

عنوان فارسی کارآزمايی بالينی تنظيم قند خون بيماران ديابتی نوع ۱ با استفاده از پمپ انسولين
چکیده فارسی مقاله مقدمه:درمطالعات گوناگون استفاده از پمپ (انفوزيون مداوم زير جلدی انسولين) نتايج قابل ملاحظه ای در حفظ و کنترل قند خون افراد ديابتی نوع 1 داشته است.با توجه به محدوديت‌هايی نظيرمسائل تکنيکی و نياز به آموزش ، مطالعه حاضر به روش کارآزمايی بالينی و بدون گروه مقايسه برای بررسی تاثير استفاده از پمپ در تنظيم قند خون بيماران ديابتی نوع 1 انجام شد. اين مطالعه احتمالاً اولين گزارش رسمی استفاده از پمپ و مقايسه با قبل از آن در کنترل قند خون در ايران می‌باشد.
روش‌ها: 9 بيمار ديابتی نوع يک ( بدون عوارض ديابت) به‌مدت 6 ماه تحت درمان با استفاده از پمپ قرار گرفتند. بررسی اثربخشی اين روش درمانی در کنترل بيماری با مقايسه سطح هموگلوبين گليکوزيله((HbA1C قبل و پس از درمان با پمپ و جهت بررسی عوارض احتمالی آن از ميزان بروز هيپوگليسمی استفاده شد.
يافته‌ها: 7 مرد و2 زن، درمحدوده سني39-15 سال و با سابقه 15 -1/0 سال ابتلا به ديابت مورد مطالعه قرارگرفتند. ميانگين HbA1C بيماران از 6/8% در ابتدای مطالعه به 1/7% پس از 6 ماه استفاده از پمپ رسيد که اين اختلاف از نظر آماری قابل ملاحظه بود(03/0P=). متوسط نياز به انسولين از 66 واحد روزانه در آغاز مطالعه به 56 واحد روزانه در انتهای مطالعه و با اختلاف آماری قابل ملاحظه (03/0=P) کاهش يافت. تغييرات قابل ملاحظه قند خون ناشتا، هيپوگليسمی بالينی و تغييرات بارز وزن مشاهده نشد.
نتيجه گيری: استفاده از پمپ در درمان بيماران ديابتی نوع 1 در ايران، احتمالاً روشی موثر و بی‌عارضه در کنترل قند خون بيماران می‌باشد. البته ما در رابطه با عوارض اين روش نمی‌توانيم به طور قطع قضاوت نماييم.

کلیدواژه‌های فارسی مقاله پمپ انسولين، ديابت نوع 1، هموگلوبين گليکوزيله ، انفوزيون مداوم زير جلدی انسولين

عنوان انگلیسی GLYCEMIC CONTROL VIA CONTINUOUS SUBCUTANEOUS INSULIN INFUSION (CSII) THERAPY IN TYPE 1 DIABETIC PATIENTS
چکیده انگلیسی مقاله

Background: Pump therapy (CSII) is offered as a safe and effective treatment for patients with type 1 Diabetes. We examined the efficacy and safety of continuous subcutaneous Insulin Infusion Therapy for six months as a before-after clinical trial study among type 1 diabetic patients. This is the first survey of this experience in Iranian patients.

Methods: We recruited, type 1 diabetic patients without chronic complications of diabetes (retinopathy, nephropathy and etc.) and followed them for six months as a before-after clinical study with use of the pump. The efficacy of this way was assessed with HbA1C and fasting blood sugar measurements. Safety was estimated by frequency of clinical hypoglycemia episodes.

Results: Our patients were 7 men and 2 women aged 15 - 39 years with past history of diabetes by ranging from 0.1 to 15 years. Mean level of HbA1C at the beginning of study and after six months follow-up were %8.6 and %7.1, respectively, with significant statistically difference between them (P= 0.02). During pump therapy the mean dose of insulin were decreased to 10 units with statistically significant difference to before investigation (P = 0.03). No case of hypoglycemia and weight loss was seen. One patient had 4 kg weight gain without any significant statistical effect.

Conclusion: It seems CSII Therapy in Iranian patients with type 1 Diabetes mellitus was effective and safe. We can not conclude about possible side effects of pump based on this study.

کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله HbA1C, type 1Diabetes, CSII

نویسندگان مقاله 7632---7633---7634---7635---7636---

نشانی اینترنتی http://ijdld.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-310&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده General
نوع مقاله منتشر شده Research
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات