روش‌ها: بيست و چهار فرد مبتلا به بيماری پرفشاری خون همراه با هيپرهموسيستئينمی خفيف و متوسط (moderate/intermediate hyperhomocysteinemia)، پنج ميلی‌گرم اسيد فوليک و يا دارونما به صورت روزانه به مدت شش هفته دريافت کردند. در ابتدا و نيز بعد از شش هفته از شروع مطالعه، فشار خون، سطح خونی هموسيستئين، فولات و ويتامين B₁₂ اندازه‌گيری شد.

يافته‌ها: با اين که تفاوت معنی‌داری ميان فشار خون دياستولی در دو گروه مورد مطالعه يافت نشد (17/0=P ، ANOVA)، ولی کاهش معنی‌دار فشار خون سيستولی در گروه مداخله (اسيد فوليک) نسبت به گروه دارونما مشاهده شد (001/0=P، ANOVA). کاهش معنی‌دار ميزان هموسيستئين و نيز افزايش معنی‌دار ميزان فولات در گروه اسيد فوليک نسبت به گروه دارونما مشاهده گرديد (به ترتيب 04/0 =P و 002/0 = P، ANOVA). همچنين تغييرات غلظت اسيد فوليک به صورت معنی‌دار و معکوس با تغييرات فشار خون سيستوليک ارتباط داشت (51/0 -=r ، 02/0 =P،  Pearson's correlation coefficient).

نتيجه‌گيری: مصرف کوتاه مدت مکمل اسيد فوليک با دوز بالا در کاهش فشار خون سيستوليک در افراد مبتلا به پرفشاری خون همراه با هيپرهموسيستئينمی موثر است.