روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی 47 بيمار65-40 سال مراجعه کننده به مرکز قلب تهران با تشخيص انفارکتوس ميوکارد انجام گرفت. 47 نفراز افراد غير مبتلا و سالم  به روش Frequency Matched Selection انتخاب شدند.

از بيماران در حالت 10-12 ساعت ناشتايی و با رعايت حداکثر 8 ساعت پس از بروز علايم حاد انفارکتوس ميوکارد،10سی‌سی خون دريافت شد. ارزيابی‌های آزمايشگاهی شامل FBG، پروفايل چربی و غلظت ويسفاتين، در حالت ناشتا برای کليه افراد انجام شد. با استفاده از اندازه‌گيری‌های تن‌سنجی، BMI و WHR محاسبه شد.

يافته‌ها: ميزان ويسفاتين سرم در بيماران مبتلا به انفارکتوس ميوکارد به طور معنی‌داری در مقايسه با گروه کنترل بالاتر بود (به ترتيب ng/ml2/1±13 وng/ml3/0±6، 001/0P=). بين ميزان ويسفاتين سرم با متغيرهای اندازه‌گيری شده ارتباط آماری معنی‌داری مشاهده نشد.

نتيجه‌گيری: ميزان ويسفاتين پلاسما به طور معنی‌داری در بيماران مبتلا به انفارکتوس ميوکارد افزايش می‌يابد. يافته‌های مطالعه حاضر پيشنهاد می‌کند که ميزان ويسفاتين می‌تواند به منظور پيش‌بينی احتمال خطر انفارکتوس ميوکارد  مفيد باشد.