روش‌ها: افراد شرکت کننده در مطالعه شامل 413 مرد و 608 زن ≥30 سال و در شروع مطالعه فاقد CVD بودند. با استفاده از تحليل رگرسيونی متناسب کاکس، نسبت‌های خطر (HRs) تعديل شده برای CVD به ازای 1 انحراف معيار افزايش در کلسترول تام(TC)، تری‌گليسريد (TG)، کلسترول ليپوپروتئين پرچگال (HDL-C)، کلسترول ليپوپروتئين کم چگال (LDL-C)، کلسترول ليپوپروتئين‌های به جزHDL  (non- HDL-C)، نسبت TC به HDL-C(TC/HDL-C) و TG به HDL-C(TG/HDL-C) محاسبه گرديد. بروز CVD طی دوره پيگيری با ميانه 4/8 سال ارزيابی شد.

يافته‌ها: طی پيگيری، 189 مورد CVD (91 مرد و 98 زن) ثبت شد. HR تعديل شده برای عوامل خطر در مردان، برای تمام پارامترهای ليپيدی به جز HDL-C و TG/HDL-C، معنی‌دار بود. در تحليل چند متغيره تعديل شده در زنان، تنها نسبت TC/HDL-C، خطر معنی‌داری داشت ](57/1- 10/1) 31/1[. در هر دو جنس، در مدل‌های تعديل شده برای عوامل خطر، بين قدرت تمايز پارامترهای مختلف ليپيدی (که با آماره C ارزيابی می‌گردد) در پيش‌بينی بروز CVD اختلافی وجود نداشت. در بررسی ادغام شده دو جنس، در تحليل چند متغيره TC، LDL-C، non-HDL-C وTC/HDL-C، دارای HR تعديل شده معنی‌داری بودند. اين HR ها بين 20/1 تا30/1 با آماره C مشابهی متغير بود.

نتيجه‌گيری: بر اساس آزمون‌های مهم کارايی مدل‌ها، مطالعه حاضر نتايج مبتنی بر شواهدی برای پيشنهاد WHO برای جمعيت‌های با وضعيت اقتصادی پايين و متوسط ارائه می‌دهد که در افراد ديابتی، TC سرم در مقايسه با LDL-C، non-HDL-C و TC/HDL-C، پارامتری قابل قبول در پيش بينی بروز CVD هستند.