|
1383/2/12، جلد ۳، شماره ۱، صفحات ۲۳-۲۹
|
|
|
عنوان فارسی |
ارتباط بين فاکتور رشد شبه انسولين- ۱ و هموگلوبين گليکوزيله در بيماران ديابتی نوع ۱ |
|
چکیده فارسی مقاله |
مقدمه: ديابت شايعترين بيماری غدد درون ريز در انسان است. عدم کنترل ديابت به موازات پيشرفت آن به عوارضی از قبيل رتينوپاتی و نفروپاتی منجر میشود. در حال حاضر برای کنترل طولانی مدت ديابت از اندازه گيری هموگلوبين گليکوزيله (HbA1c) استفاده می گردد اما به علت عدم دسترسی به يک روش استاندارد همگانی برای آن، يافتههای جديد فاکتور رشد شبه انسولين- 1 (IGF-I) را به عنوان شاخص احتمالی کنترل ديابت مطرح نمودهاند. در اين مطالعه ارتباط بين ميزان غلظتهای سرمی تام I-IGF و HbA1C بررسی میگردد. روشها: اين مطالعه مورد- شاهدی مقطعی بر روی 26 بيمار ديابتی نوع 1 (15 مرد و 11 زن با ميانگين سنی 1/9±7/23 سال) تازه تشخيص داده شده که فاقد عوارض پيشرفته اين بيماری بودند انجام شد. گروه شاهد شامل 26 فرد سالم (9 مرد و 17 زن با ميانگين سنی 4/4±1/24 سال) بود. ميزان گلوکز ناشتايی پلاسما (FPG) با استفاده از روش آنزيمی (گلوکز اکسيداز) و HbA1C به روش کالريمتری اندازهگيری شدند. IGF-I و پروتئين شماره 3 متصلشونده به آن (IGFBP-3) به طريق ايمونواسی اندازه گيری شدند. معنیدار بودن آماری برای سطح 05/0 P< دو دنباله در نظر گرفته شد. يافتهها: ميانگين غلظت I-IGF در گروه بيماران به طور معنیداری پايينتر از گروه شاهد بود(05/0P<). بين ميانگين سطوح I-IGF و HbA1C همبستگی معکوس معنیداری ملاحظه گرديد(05/0P<). نتيجهگيری : با توجه به يافتههای اين مطالعه نتيجه گرفته شد هنگامیکه ديابت بهخوبی کنترل نباشد، غلظت سرمی IGF-I کاهش میيابد. از طرف ديگر غلظت سرمی تام IGF-I با HbA1c همبستگی داشت لذا شايد بتوان از ميزان IGF-I بهطور غيرمستقيم بهعنوان نشانگر ميزان کنترل قند خون در ديابت استفاده نمود. |
|
کلیدواژههای فارسی مقاله |
ديابت نوع 1، IGF-I، HbA1c، گلوكز ناشتايي پلاسما |
|
عنوان انگلیسی |
STUDY OF CORRELATION BETWEEN INSULLIN-LIKE GROWTH FACTOR! AND GLYCOSYLATED HEMOGLOBIN IN TYPE 1 DIABETES |
|
چکیده انگلیسی مقاله |
Diabetes is a common endocrine disease with complications such as retinopathy, nephropathy and neuropathy which has its monitoring through biomarkers desirable. At present, glycosylated hemoglobin (HbAic) is used for monitoring the long term control of glucose levels in diabetic patients. However, absence of a standardized range, has led to investigations that recently have suggested insulin-like growth factor-I (IGF-I) as a good biomarker for monitoring blood glucose levels in diabetics. The aim of this study was to examine the correlation between IGF-I and HbAic in Type 1 diabetes. Methods: We designed a cross-sectional case-control study. The study composed of 26 newly diagnosed patients with Type 1 diabetes (15 male and 11 female; mean age, 23.7±9.1 years) and 26 healthy controls (9 male and 17 female; mean age, 24.1±4.4 years). Levels of fasting plasma glucose (FPG), HbA]C) IGF-I and IGF-binding protein-3 (IGFBP-3) were measured in both groups. FPG was measured by enzymatic glucose oxidase method and the colorimetric method was used to measure HbAlc. Determination of total serum levels of IGF-I and IGFBP-3 were done using immunoassay methods. P-value<0.05 was considered as statistically significant. Results: The mean value of IGF-I concentrations in type 1 diabetics was significantly lower than controls (p< 0.05). A reverse correlation was observed between IGF-I and HbAic. Conclusion: The study indicates that in poorly controlled diabetics, levels of FPG and HbAic rise concurrent with a drop in levels of IGF-I decreases. Our study also showed a significant correlation between IGF-I and HbAie. Therefore, IGF-I could be indirectly used as a biomarker for controlling glucose levels in diabetics. |
|
کلیدواژههای انگلیسی مقاله |
IGF-І - HbA1c – FPG - Type 1 diabetes |
|
نویسندگان مقاله |
7870---7871---7872---7873---7874--- |
|
نشانی اینترنتی |
http://ijdld.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-451&slc_lang=fa&sid=fa |
فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
کد مقاله (doi) |
|
زبان مقاله منتشر شده |
fa |
موضوعات مقاله منتشر شده |
General |
نوع مقاله منتشر شده |
Research |
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|