با پيشرفت علم دندانپزشکی و در پرتو تحقيقات و بررسيهای محققين، امروزه می توان دندانهايی که بعلت پوسيدگی، شکستگی زير لثه ای و يا عدم گير کافی جهت گذاشتن روکش و يا بعلت پرفوريشن خارجی پينهای ترميمی، محکوم به فنا بودند را در دهان بيمار باقی نگه داشته و ترميم نمود، برای آنکه بدون آسيب رساندن به پريودنشيوم بتوان دندانها را ترميم نمود بايد از ابعاد فيزيولوژيک پريودنشيم در ارتباط با دندانپزشکی ترميمی آگاه باشيم و به لزوم حفظ Biologic Width که شامل اتصالات اپيتليالی و بافت همبندی Supracrestal می باشد پی ببريم، توجه به پهنای بيولوژيک از اصول اوليه ترميم دندانها می باشد، زيرا در غير اين صورت با بيماری پريودنتال مواجه خواهيم شد. در موقعيت يک رستوريشن عوامل متعددی نقش دارند که محل ختم مارجين يکی از مهمترين و حساسترين آنها است، تحقيقات زيادی بر روی اثر مارجين رستوريشن بر روی لثه بعمل آمده و با توجه به نتايج حاصله چنين می توان اظهار داشت که از نقطه نظر سلامت پريودنتال تا حد امکان بايد مارجين رستوريشن بصورت Supragingival ختم گردد، ليکن زمانی که بعلل مختلف مجبور به ختم رستوريشن در زير Ginginal Crest می باشيم، بايد اولا سالکوس لثه سالم بوده و ثانيا نبايستی به پهنای بيولوژيک تهاجم نماييم، ميزان Biologic Width يک تا دو ميليمتر گزارش شده، در ضمن 1 تا 2 ميليمتر نيز نسج سالم دندان بايد کرونالی تر از اتصالات اپيتليالی قرار گيرد، لذا فاصله حد سالم دندان و يا اپيکالی ترين امتداد رستوريشن با Alveolar Crest بايد حدود 4-3 ميليمتر باشد، بدين منظور از Crown Lengthening يا افزايش طول تاج کلينيکی برای نمايان ساختن ساختمان سالم دندان در حفره دهان استفاده می نماييم، اصولا به دو علت طول تاج کلينيکی را افزايش می دهيم: افزايش طول تاج کلينيکی به چند طريق صورت می گيرد: 1) به دلايل ترميمی (مانند وجود پوسيدگی يا شکستگی زير لثه و ...)، 2) به دلايل زيبايی (مانند حل مشکل Gummy Smile و ...) 1- Surgical Procedure و 2- Orthodontic Procedure روش جراحی خود شامل Gingivectomy و Flap Procedure می باشد. روش ارتدنسی عبارت است از کاربرد Force-Eruption يا Orthodontic Extrusion که همان حرکت عمودی کنترل شده دندان توسط ارتدنسی در جهت اکلوزال است، از اين عمل جهت بيرون کشيدن Defect دندان از استخوان استفاده می گردد. با انجام عمل Crown Lengthening مسئله کشيدن دندان منتفی شده و از طرفی مشکل تراش و آماده سازی دندانهای مجاور برای قرار دادن پروتز ثابت نيز از ميان خواهد رفت و به دليل باقی ماندن ريشه، استخوان آلوئول نيز محافظت می شود، شکل ظاهری و حفظ بهداشت يک کراون تنها بهتر از يک پروتز پارسيل ثابت خواهد بود، بنابراين نتايج بيولوژيکی و زيبايی هر دو رضايت بخش تر می باشند.