چکیده فارسی مقاله |
زمينه و هدف: انجام کار موفق دندانپزشکی برای کودکان نه تنها به مهارتهای دندانپزشک بستگی دارد بلکه نيازمند برقراری ارتباط با کودک و نيز حفظ همکاری وی میباشد. تصحيح عملکرد دندانپزشکان در زمينه روشهای هدايت رفتاری، بر نظرات والدين تأثير گذاشته و کيفيت خدمات دندانپزشکی را افزايش میدهد. هدف از انجام اين پژوهش بررسی نگرش دندانپزشکان عمومی شهر اصفهان در ارتباط با روشهای هدايت رفتاری کودکان بود. روش بررسی: اين مطالعه توصيفی- تحليلی و از نوع مقطعی است. به منظور انجام اين پژوهش 100 نفر از دندانپزشکان عمومی شهر اصفهان به صورت تصادفی انتخاب گرديد و از آنها خواسته شد تا به پرسشنامه (حاوی نگرش در رابطه با چهار روش هدايت رفتاری) پاسخ دهند. سؤالات مناسب درمورد هريک از روشها توسط نويسندگان مقاله طرح شد و به همراه ويژگیهای دموگرافيک شامل جنس، سن، دانشگاه محل تحصيل، سال فارغ التحصيلی، سابقه کار، متوسط تعداد بيماران اطفال مراجعهکننده در يک ماه در قالب يک پرسشنامه تهيه گرديد. به منظور بررسی ميزان نمره نگرش دندانپزشکان به تفکيک نوع پرسش به هر گزينه نمرهای از 1 تا 5 تعلق گرفته و مجموع آنها درنظر گرفته شد. نمره بالاتر نشاندهنده نگرش مثبتتر دندانپزشک میباشد. دادههای حاصله توسط آزمونهای آماری T-test ، ضريب همبستگی پيرسون و آناليز واريانس يکطرفه مورد بررسی قرار گرفت (05/0 P < ). يافتهها: ميانگين نمره نگرش دندانپزشکان برای روشهای کنترل رفتاری در کودکان به ترتيب تقويت مثبت (7/2 ± 2/4)، بيهوشی عمومی (4/4 ± 5/3)، آرام بخشی با نيتروس اکسايد (4/4 ± 4/3) و درنهايت آرام بخشی دارويی (7/2 ± 2/3) بود. ميانگين نمره نگرش دندانپزشکان با سن، جنس، تجربه کاری و تعداد بيمار کودک ارتباط آماری معنیداری نشان نداد (05/0 P> ). نتيجهگيری: نگرش دندانپزشکان عمومی نسبت به روشهای مختلف کنترل رفتاری با جنس، سن، تجربه کاری و تعداد بيماران اطفال ارتباط داشت. تمايل دندانپزشکان عمومی نسبت به روشهای کنترل غيردارويی رفتاری مانند تقويت مثبت بيشتر بود. |
چکیده انگلیسی مقاله |
Background and Aims: Successful pediatric dentistry depends on the dentist's technical skills, as well as his/her ability to acquire and maintain a child's cooperation. The correction of dentist’ performance in this area affects the view of parents and increases the quality of dental services. The aim of this study was to evaluate the attitudes of general dentists toward behavior guidance techniques in Isfahan. Materials and Methods: In this descriptive- analytic cross-sectional study, 100 general dentists of Isfahan city were selected with simple random sampling technique. They were asked to complete the questionnaire inquiring their attitude toward four different behavioral management techniques . An appropriate question about each of the methods was proposed by the authors, along with demographic characteristics including: gender, age, university, year of graduation, work experience, the mean number of pediatric patients referred in one month was provided in the form of a questionnaire. To evaluate the attitude of dentists to the questionnaire, the score from 1 to 5 was given to each item and the total score was considered. Higher score indicated more positive attitude of dentist. Data were analyzed using T-test, Pearsons correlation and one-way ANOVA (P<0.05). Results: The mean scores for dental behavioral management techniques were positive reinforcement (4.2±2.7), general anesthesia (3.5±4.4), N2O sedation (3.4±4.4) and pharmacologic sedation (3.2±2.7), respectively. There were no significant differences between the mean score of dentist attitude and age, gender, clinical experience and the number of pediatric patient (P>0.05). Conclusion: General dentists’ attitudes towards different behavior management techniques were associated with age, gender, clinical experience and the number of pediatric patient. General dentists’ tend was more towards non-drug behavior control methods such as positive reinforcement. |