| چکیده فارسی مقاله |
زمنيه و هدف: ازآنجايی که مطالعات بالينی محدودی جهت بررسی تاثير عوامل باندينگ برميزان موفقيت فيشور سيلانت انجام شده است، اين بررسی باهدف مقايسه بالينی دو عامل باندينگ در موفقيت فيشور سيلانت دندان آلوده انجام شد. روش بررسی: در اين مطالعه بالينی 63 دندان از 35 دانش‌آموز 6-8 سال دارای دندان‌های مولر اول دايمی تازه رويش يافته و سالم فک بالا انتخاب و به دو گروه تقسيم شدند. دريک گروه، عامل باندينگ Single Bond و در گروه ديگر SE Bond مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به تازه رويش يافته بودن دندان و تماس ناحيه ديستوپالاتال با شيار لثه و عدم امکان ايزولاسيون اين ناحيه، شيارديستالی دندان‌ها آلوده و ناحيه مزيالی که به خوبی قابليت ايزولاسيون داشت، ايزوله محسوب گرديد. درهر گروه پس از اچينگ، دندان يک سمت فيشورسيلانت و دندان سمت ديگر بعدازاستفاده ازعامل باندينگ فيشورسيلانت شد. لذا چهار گروه آلوده/ باند، ايزوله/ باند، آلوده/ کنترل و ايزوله/ کنترل برای هر نوع عامل باندينگ بوجودآمد. در معاينات 3، 6 و 12 ماهه نتايج درمان به صورت موفقيت و شکست بررسی و توسط آزمون‌های Mc Nemar، Chi-square وCochran آناليزشد. يافته‌ها: نتايج تحقيق نشان داد که: 1- آلودگی به طور معنی‌داری باعث افزايش ميزان شکست فيشورسيلانت می‌شود 2-(05/0>p) استفاده ازاين دو عامل باندينگ ميزان موفقيت فيشور سيلانت را به طور معنی‌داری افزايش می‌دهد 3-(05/0>p ) استفاده ازاين دوعامل باندينگ ميزان موفقيت فيشور سيلانت دندان آلوده را حتی از مواردی که دندان به طور ايزوله فقط فيشور سيلانت شده است، بيشتر افزايش می‌دهد4- (05/0>p) درمينای آلوده نتايج استفاده ازSE Bond نسبت به Single Bond درتمام طول تحقيق بهتربود (05/0>p)، درحاليکه در شرايط ايزوله نتايج استفاده از Single Bond بهتر بود (05/0>p). نتيجه‌گيری: نتايج اين مطالعه استفاده ازاين دو عامل باندينگ در درمان فيشور سيلانت را چه در موارد ايزوله و چه آلوده توصيه می‌نمايد. بعلاوه به نظر می‌رسد SE Bond حساسيت کمتری نسبت به آلودگی نشان می‌دهد. |
| چکیده انگلیسی مقاله |
Background and Aim: Since the clinical studies conducted to explore the effect of bonding agents on the success of fissure sealant are limited in number, the present study was conducted to compare the effects of two bonding agents on the success of fissure sealant of the saliva- contaminated teeth. Materials and Methods: In this study, 63 teeth of 35 students aged 6-8 with healthy and newly-erupted upper jaw molar teeth, were selected and divided into two groups. In one group, single-bond and In the other, SE bond were used. As the teeth were newly erupted and the distopalatal area being in contact with the gingival sulcus and this fact that, this area was impossible to isolate, the distal sulcus of the contaminated teeth and the mesial area capable of adequate isolation were assumed isolated. For each group, after etching, the teeth on one side were treated with a sealant and the teeth on the other side were first bonded and then treated with the sealant. Hence, four groups were formed: bonded/isolated, bonded/contaminated, controlled/isolated and controlled/contaminated for any bonding agent. The results of the treatment were assessed in terms of the success and failure and then analyzed using Mc Nemar, and Chi-square tests and Cochran. Results: The results of the study indicated that:1. Saliva contamination caused a significant increase in sealant failures(p<0.05).2. Use of the two bonding agents significantly increased the success of the sealant(p<0.05).3. Use of the two bonding agents significantly increased the success of the fissure sealant on the saliva-contaminated teeth, even more than when the teeth had been isolated and with only fissure sealant(p<0.05). 4. For the contaminated enamel, the results of SE bond were better than those of the single bond (p<0.05). However, in isolated condition the results of using single bond were better (p<0.05). Conclusion: The results of the study supported the use of these two bonding agents in the treatment of fissure sealants under both isolated and contaminated conditions. Further, more SE bond seemed to be less sensitive to saliva contamination. |
