1383/12/11، جلد ۱۸، شماره ۱، صفحات ۴۰-۵۰

عنوان فارسی بررسی و مقايسه زيست‌سازگاری آلياژ مينالوکس و آلياژ مشابه خارجی (In-vitro)
چکیده فارسی مقاله بيان مسأله: يکی از محصولات دندانپزشکی توليدشده در داخل کشور آلياژ بيس‌متال مينالوکس می‌باشد که براساس آناليز آلياژ نيکل- کروم وراباند2 (VeraBond2) طراحی و توليد شده است. مطالعات انجام‌شده حاکی از امکان بروز عوارض بيولوژيک مختلف در حضور آلياژهای بيس‌متال به دليل پديده خوردگی و متعاقب آن آزادسازی عناصر‌ی چون نيکل و کروم از آلياژ می‌باشد.
هدف: مطالعه حاضر با هدف مقايسه آلياژ مينالوکس با آلياژ وراباند2 از نظر زيست‌سازگاری به صورت In-vitro انجام شد؛ همچنين ميزان آزادسازی يون‌های نيکل و کروم از اين دو آلياژ اندازه‌گيری و مقايسه ‌شد؛ در ضمن در هر يک از دو آلياژ ميزان سيتوتوکسيسيتی در حالات مختلف پس از ريختگی، پس از پرداخت و پس از انجام مراحل پخت پرسلن، مقايسه گرديد.
روش بررسی: در اين تحقيق از سه آزمايش شمارش سلولی با Trypan Blue، MTT Assay و Neutral Red Assay جهت بررسی سيتوتوکسيسيتی استفاده شد. پس از تهيه نمونه‌ها در ابعاد مناسب و انجام مراحل آماده‌سازی و تميزکردن، نمونه‌ها (3عدد) به روش تماس مستقيم در مجاورت سلول‌های فيبروبلاست Balb/c 3T3 به مدت 72 ساعت در انکوباتور (c37 و Co2 5%) قرار گرفتند. از تفلون به عنوان گروه شاهد استفاده شد. پس از خارج‌‌ساختن نمونه‌ها، با استفاده از سه روش فوق، ميزان سيتوتوکسيسيتی بين دو آلياژ مينالوکس و وراباند2 و نيز بين گروههای مختلف از هر دو آلياژ با استفاده از آزمون آماری ANOVA يک‎طرفه مقايسه گرديد. به منظور اندازه‌گيری آزادسازی نيکل و کروم از نمونه‌ها (2عدد)، از محلول سرم فيزيولوژيک استفاده شد و اندازه‌گيری به روش اسپکتروفتومتر‌ی جذب اتمی صورت گرفت.
يافته‌ها: آزمايشهای MTT و Trypan Blue اختلاف آماری مشخصی را بين گروههای مشابه از دو آلياژ و نيز بين گروههای مختلف با گروه شاهد نشان نداد. در آزمايش Neutral Red اختلاف قابل توجهی ميان آلياژ مينالوکس و وراباند2 در گروههای مشابه وجود نداشت؛ در حالی که در آلياژ مينالوکس، بين گروه As Cast با گروههای Polished (001/0P<) و Firing (02/0P=) و شاهد اختلاف معنی‌داری حاصل گرديد. در آلياژ وراباند2 ، اختلاف بين گروه As Cast با گروههای Polished (00/0P=) و Firing (034/0P=) و شاهد معني‎دار بود؛ بين گروههای Polished و Firing از هر دو آلياژ اختلاف آماری معنی‌داری به دست نيامد. در آزمايش آزادسازی عناصر، آزادسازی يون کروم قابل ثبت نبود (<1PPB)؛ در حالی که نيکل در تمام گروهها آزاد شد. بين آزادسازی نيکل از دو آلياژ به جز در حالت As Cast (007/0=P) اختلاف آماری مشخصی وجود نداشت.
نتيجه‌گيری: نتايج اين تحقيق نشان داد که اختلاف قابل ملاحظه‌ای از نظر سيتوتوکسيسيتی بين دو آلياژ مينالوکس و وراباند2 وجود ندارد و انجام مراحل پرداخت و نيز مراحل پخت پرسلن باعث کاهش سيتوتوکسيسيتی آلياژ نسبت به وضعيت پس از ريختگی می‌گردد.

کلیدواژه‌های فارسی مقاله آلیاژهای بیس‌متال،زیست‌سازگاری،سیتوتوکسیسیتی،آزادسازی عناصر،آزادسازی نیکل،آزادسازی کروم

عنوان انگلیسی Biocompatibility evaluation of Minalux and VeraBond2 in-vitro
چکیده انگلیسی مقاله

Statement of Problem: One of newly presented base metal alloys (Minalux) is produced according to VeraBond2 alloy (Ni- Cr base) composition. Several studies showed that, cytotoxicity of base metal alloys can be occurred due to corrosion and element release.

Purpose: This study evaluated the biocompatibility of these two base metal alloys in three steps: as cast, after polishing and after porcelain firing cycles. Release of Ni and Cr ions were measured to determine if there is any difference between these two alloys.

Materials and Methods: Samples of two base metal alloys were subjected to Neutral Red Assay, MTT Assay and Trypan Blue for biocompatibility tests. Fibroblast Balb/c 3T3 cells were used for cell culture. Samples were contacted directly with cells in 37ºc and 5% Co2 concentration for 72 hours. Teflon samples were used as negative control. ANOVA test was used to compare different groups of two alloys. In addition, the release of Ni and Cr ions in to saline solution was measured by means of atomic absorption spectrometry.

Results: MTT and Trypan Blue didn’t show any significant difference between Minalux, VeraBond2 and Teflon. Neutral Red Assay showed no significant difference between these two base metal alloys but as cast group was higher in cytotoxicity in comparisons with polished and firing groups in both two alloys. Release of Cr ion was non detectable (Cr < 1 PPB) but Ni ion was measured and Ni release was significantly different in as cast groups (P=0.007) of two alloys.

Conclusion: There is no significant difference between cytotoxicity of two base metal alloys and polishing and firing can decrease cytotoxicity of both alloys.

کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Base metal alloys; Biocompatibility; Cytotoxicity; Element release; Nickel release; Chromium

نویسندگان مقاله 15080---15081---15082---

نشانی اینترنتی http://jdm.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-332&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده general
نوع مقاله منتشر شده Research
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات