تئوری پروتزهای پارسيل با مسير چرخشی از سالها قبل در طراحی پروتزهای پارسيل عنوان شده است، ولی اغلب دندانپزشکان اين روش درمان را مورد توجه و استفاده قرار نمی دهند. در پروتزهای پارسيل متداول تمام رست ها همزمان و با يک مسير نشست (Path of Insertion) (P.O.I) مشترک در محل خود می نشينند، در صورتی که در پروتزهای پارسيل با مسير چرخشی ابتدا قسمت اول که شامل مرکز چرخش است در محل خود نشسته، سپس بيمار پارسيل را چرخانيده و قسمت دوم را در محل نهايی خود قرار می دهد. برای تامين گير در پارسيل های با مسير چرخشی، علاوه بر کلاسپ متداول از يک نگهدارنده مستقيم سخت به نام Rigid Retainer استفاده می شود که اين نگهدارنده سخت در فضای اندرکاتی که در روشهای معمول بنام اندرکات های غير مفيد و يا مزاحم خوانده می شود قرار می گيرد. در اين مقاله سعی شده تکنيک و روش کار، مزايا و معايب آن بيان شود.