واژه تماسهای زودرس در رشته دندانپزشکی و بخصوص در علم ارتودنسی حاکی است از تماس ناگهانی نقطه يا نقاطی از يک يا چند دندان با قسمتی از دندانی و يا دندانهای مقابل خود در وضعيت اکلوژن و يا در حال ارتيکولاسيون قبل از اينکه تماسی بين ساير دندانهای دو فک بوقوع بپيوندد، معمولا اين چنين دندانها مجبور به تحمل فشارهای ناخواسته و غيرمتعادل شده و ضايعه پذير می گردند، عوارض ناشی از اين مشکل می تواند موضعی و متمرکز و يا انتقالی و پراکنده ظاهر شوند که در نتيجه دامنه ضايعات متفاوت خواهد بود و چه بسا گستره آن، عضوهای مجاور خود را نيز آسيب می رساند. نظر به اينکه اين فاکتور مضره يک عامل مخرب و يا ايجاد کننده پاره ای از ناهنجاريهای دندانی فکی بشمار می آيد بنابراين پيگيری آنرا ضروری دانسته و طی پژوهشی که بر روی 93 نفر انتخاب شده از بين 228 نفر مراجعه کننده به مطب شخصی خود انجام دادم نکاتی آشکار گرديد که در نتيجه آشنايی با اين عامل مشکل ساز روشنتر گرديد.