رويش نابجا يکی از موارد اختلال در رويش دندان است که طی آن دندان در مسيری غير از مسير طبيعی خود حرکت کرده و در صورتی که بموقع تشخيص داده نشود، مشکلات مربوط به اکلوژن را به وجود می آورد. تعيين شيوع نابجا و پی بردن به عوامل ايجاد کننده آن باعث می شود که دندانپزشکان بتوانند با توجه به تشخيص بموقع از ناهنجاريهای دندانی جلوگيری نمايند. در مطالعه حاضر از طريق يک نمونه گيری خوشه ای-تصادفی ساده از 1496 نفر از متولدين 1368، فراوانی رويش نابجای مولر اول دائمی در ميان کودکان 8 ساله مدارس شهر تهران مورد بررسی قرار گرفت و ميزان آن 0.87% تعيين شد. ابتلای فک بالا بيش از فک پايين بود که اين اختلاف از نظر آماری کاملا معنی دار بود (92% بالا، 8% پايين). ميزان ابتلای دو طرفه بيشتر از يک طرفه بود؛ ولی اين اختلاف معنی دار نبود (70% دو طرفه، 30% يک طرفه). در ضمن اختلاف معنی داری بين پسران و دختران مبتلا همچنين از نظر پراکندگی در مناطق تعيين شده جغرافيايی ديده نشد.