يکی از عوامل مهم در موفقيت درمانهای اندودنتيکس، تعيين طول ريشه قبل از آماده سازی کانال است. راديوگرافی از ديرباز دراين امر مهم ياری دهنده بوده است؛ اما امروزه برای کاهش دوز اشعه و سهولت انجام کار، استفاده از سيستم راديوويزيوگرافی به جای راديوگرافی معمولی توصيه شده است. هدف از اين مطالعه مقايسه راديوويزيوگرافی و راديوگرافی معمولی در تعيين طول کانال است. در اين مطالعه 101 دندان قدامی و خلفی کشيده شده انسانی، پس از درون بلوکهای يونوليتی قرار داده شدند و طول کانال آنها با کمک فايلهای دستی و با دو روش راديوگرافی معمولی (CR) و راديوويزيوگرافی (RVG) تعيين گرديد. اعداد حاصل از اندازه گيری راديوگرافی معمولی در ميانگين بزرگنمايی به دست آمده ضرب شد و همه اعداد حاصله با يکديگر و با روش طرح بلوکهای کامل تصادفی مقايسه شدند. نتايج نشان داد که راديوگرافی معمولی و راديوويزيوگرافی هر دو طول کمتری را در مقايسه با طول واقعی نشان می دهند؛ اما طولهای به دست آمده از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان ندادند؛ لذا با توجه به مزايای RVG می توان از آن در تعيين طول کانال استفاده نمود.