استفاده از دستگاه اولتراسونيک جهت برداشتن جرم دندانهای با پرکردگيهای کامپوزيت و يا گلاس آينومر در حفره های کلاس V ممکن است اثر مخربی ايجاد کند. هدف از اين بررسی تاثير دستگاه جرمگيری اولتراسونيک بر مارجين ترميم های کامپوزيتی و سمانهای گلاس آينومر است. اين مطالعه به صورت In-vitro برروی 33 دندان پرمولر بالا و پايين و ترميمها بر روی سطوح باکال و لينگوال به صورت حفره کلاس V انجام گرفت. مارجين اکلوزالی بر روی مينا و مارجين سرويکالی روی سمان قرارداشت. 32 ترميم با کامپوزيت و 32 ترميم با گلاس آينومر (در مجموع 64 پرکردگی) انجام شد. درترميمهای کامپوزيت از باندينگ 3M Co.) (SBMP) Scotch Bond Multipurpose Plus) و کامپوزيت 3M Co.) Z100) و در ترميم های گلاس آينومر از 3M Co.) Vitremer) استفاده شد. نيمی از هر دو گروه ترموسايکلينگ شدند؛ سپس نيمی از هر گروه ترموسايکلينگ شده و گروه تروموسايکلينگ نشده، به طور تصادفی جهت جرمگيری با دستگاه اولتراسونيک انتخاب شدند و پس از جرمگيری، سطح تمام دندانها تا حدود 1 ميليمتری ترميم، توسط دو لايه لاک ناخن پوشانده و نمونه ها در محلولهای فوشين 0.5% قليايی به مدت 24 ساعت نگهداری شد؛ پس از شستشو توسط ديسک الماسی از طول نصف گرديد. جهت بررسی نمونه ها از نظر عمق نفوذ رنگ و ميکروليکيج، از ميکروسکوپ Stereobinoclar استفاده شد. جهت تحليل نتايج از آزمونهای ناپارامتری من-ويتنی و کروسکال-واليس (0.05=?) استفاده شد. نتايج نشان داد که ميکروليکيج در لبه های مينايی کامپوزيت همواره و تحت هر شرايط (ترموسايکلينگ و جرمگيری اولتراسونيک) بهتر از گلاس آينومر است. در مارجين سرويکالی گرچه در ابتدا ليکيج کامپوزيت به طور معنی داری کمتر از گلاس آينومر بود، اما با ترموسايکلينگ و جرمگيری اولتراسونيک و مجموعه آن دو ريزنشت کامپوزيت افزايش يافت و با گلاس آينومر نيز اختلاف معنی دار داشت.