امرزوه تعيين تراکم استخوان از طريق تصويربرداری در تشخيص و درمان بيماريهای متابوليک به طور گسترده ای رواج يافته است. يکی از اين روشها دانسيتومتری اپتيک است که تراکم استخوان را از طريق اندازه گيری شدت نور عبوری از بخشهای مختلف تصوير راديوگرافيک تعيين می کند. سيستمهای راديوگرافی ديجيتال نيز همين کار را با تعيين درجات خاکستری تصوير انجام می دهند. هدف از اين مطالعه بررسی دقت و مقايسه دو روش دانسيتومتری اپتيک و دانسيتومتری در يک سيستم ديجيتال يعنی راديوويزيوگرافی می باشد. از 45 نمونه محلول حاوی اوروگرافين با سه غلظت مختلف توسط سيستم راديوويزيوگرافی و فيلم معمولی راديوگرافی به عمل آمد و فليمها به وسيله دانسيتومتری اپتيک و تصاوير راديوويزيوگرافی توسط گزينه تراکم استخوان در نرم افزار سيستم دانسيتومتری شدند. نتايج از نظر ميزان تکرار پذيری و همخوانی داده ها با غلظت محلول، مورد بررسی و مقايسه قرار گرفتند. همخوانی داده ها با غلظت در سيستم راديوويزيوگرافی، متوسط (0.42=r) و تکرارپذيری برای يک نمونه و نمونه های مشابه به ترتيب 97.68% و 88% (تست آلفاکرونباخ) بود؛ همچنين همخوانی داده ها در دانسيتومتری اپتيک فيلمهای راديوگرافی، قوی (0.987=r) و تکرارپذيری برای يک نمونه و نمونه های مشابه به ترتيب 99.97% و 99.84% تعيين گرديد. براساس نتايج به دست آمده در اين مطالعه دانسيتومتری اپتيک از هر نظر بر دانسيتومتری با سيستم راديوويزيوگرافی ارجحيت دارد.