در طی حاملگی ممکن است صور مختلفی از بيماری پريودنتال از قبيل ژنژيويت حاملگی، تومور حاملگی، استئوماتيت حاملگی و ... بروز نمايند ولی نکته قابل توجه و مهم در اين زمينه ابتلا بانوان باردار به اين بيماری و اثر آن بر روی وضع حمل و وزن نوزادان تازه متولد می باشد. در بررسی آخرين تحقيقات انجام شده در اين مورد و آمار اين نتيجه به ذهن القا می شود که بيماری پريودنتال به عنوان يک عامل خطرزا در زايمان زودرس و يا تولد جنين نارس می باشد؛ از طرف ديگر بهداشت ضعيف در مادران باردار ناتوان و يا دارای ضعف عمومی به عنوان خطر ديگری در تولد جنين نارس محسوب می گردد؛ همچنين با يافتن مجموعه ای از نمونه های دهانی فوزوباکتريوم ها در مايع آمينوتيک مادران دارای تولد جنين نارس، احتمال وجود يک مسير دهانی خونی که موجب چنين تولدهايی می گردد، بسيار بالا خواهد بود و ارتباط مستقيمی بين ميزان پروستاگلاندين E2 در مايع لثه ای مادران باردار به عنوان شاخصی از فعاليت بيماری پريودنتال و کاهش وزن جنين در هنگام تولد مشاهده شده است. يافته های فوق دال بر آن است که چنانچه بانوان، متخصصان زنان و زايمان و دندانپزشکان دانش کافی و اطلاعات مناسب در زمينه های مربوط به اين مساله داشته باشند، می توانند گامهای موثری برای جلوگيری از زايمان زودرس بردارند. بانوان باردار در دوران حاملگی به منظور پيشگيری از اثرات تغييرات هورمونی بر روی بافتهای پريودنتالی و بالعکس به منظور جلوگيری و کاهش اختلالات ناشی از بيماريهای لثه بر روی شرايط سيستميک نيازمند مراقبتهای خاصی می باشند که در اين مقاله سعی بر مرور آنها شده است.