ملانوما تومور بدخيمی است که از سلولهای ملانوسيت منشا می گيرد و نوع دهانی آن نسبتا نادر است. هدف از اين تحقيق بررسی ايپدميولوژيک ملانومای دهانی در سه مرکز آسيب شناسی دانشگاه علوم پزشکی تهران بود. پرونده بيماران سه مرکز شامل: بيمارستان امام خمينی، انستيتو سرطان معراج و دانشکده دندانپزشکی در طی سالهای 1360 تا پايان 1378 (طی يک دوره 19 ساله) بررسی شد. در اين مدت تعداد 623 ملانومای دهانی و غيردهانی ثبت شد که از اين تعداد 54 مورد آن مربوط به ملانومای دهانی بود. کمترين سن بيمار مبتلا به ملانومای دهانی 26 سال و بيشترين سن 86 سال (با ميانگين 55.5 سال) بود. در اين مطالعه ملانومای دهانی 7.8% کل ملانوماها را شامل شد. شايعترين محل بروز، کام با 37.1% و لثه فک بالا با 20.4% بود. کف دهان (1.8%) و گونه (1.8%) از نقاطی بودند که به ملانومای دهانی کمتر مبتلا شده بودند.