سندرم پاپيلون لفور (PLS) يک بيماری اتوزومال مغلوب و نادر است که با هيپرکراتوز کف دست و پا و تخريب زود هنگام پريودنشيوم دندانهای شيری و دائمی همراه است. در تشخيص افتراقی PLS بايد فرم های مادرزادی هيپرکراتوز کف دست و پا مورد توجه قرار گيرند. اخيرا جهش در ژن کاتپسين C به عنوان پايه ژنتيکی بيماری PLS شناخته شده است. در اين بيماری فقدان کامل فعاليت آنزيم کاتپسين C به دليل جهشهای اتفاق افتاده بر روی هر دو آلل ژن مزبور مشاهده می شود. باکتری آکتينوباسيلوس آکتينومايستم کوميتانس A.a) Actinobacillous actinomycetem comitans) به عنوان يک پاتوژن پريودنتال اصلی در بيماری PLS مطرح است. نتايج درمانی بيماران مبتلا به PLS متفاوت و متضاد بوده و اتفاق نظر کامل در اين خصوص بدست نيامده است. درمان بيماری به دنبال حذف باکتری A.a و استفاده از رتينوئيدهای سنتتيک گزارش شده است.