سرطان به عنوان يکی از معضلات بشری محسوب می گردد، بخصوص سرطانهای ناحيه گردن و صورت که دارای عوارض نامطلوبی می باشند و گاه حيات فرد را به مخاطره می اندازد. اين مطالعه با هدف بررسی فراوانی تومورهای بدخيم در طی 13 سال (1376-1364) در همدان انجام شد. در اين بررسی 386 برگ بيوپسی تائيد شده، از طريق مراجعه به بايگانی شخصی پزشکان، هفت مرکز آسيب شناسی خصوصی و دولتی همدان، مراکز آموزشی و درمانی و ديگر مراکز تحقيقاتی انتخاب شدند و پس از بازبينی نمونه ها توسط متخصص آسيب شناسی دهان به عنوان نمونه و جامعه آماری اساس اين مطالعه گذشته نگر را تشکيل دادند. بيشترين موارد بيوپسی در دهه های سنی شش (42.7%)، هفت (39.6%) و سه (10.6%) انجام شده بود. ميانگين سن ابتلا 43.5 سال و در مردان دو سال بيشتر از زنان بود. نسبت مرد به زن 1.52/1 بود. پيرترين بيماری مرد 91 ساله با ملانوم بدخيم و جوانترين آنها دختری سه ساله با لنفوم بورکيت بود. بيشترين محل بيوپسی در ناحيه بينی (17.3%) و کمترين آن در مثلث قدامی در قسمت گردن (2.3%) بود. شايعترين تومور، کارسينوم بازوسلولر پوست (41.4%) و کميابترين آنها فيبروس هيستيوسيتومای بدخيم (0.2%) بود. دو کارسينوم بازوسلولر و اپيدرموئيد در زمره رايجترين سرطانها در اين بررسی بودند و سپس لنفوم ها و سرطانهای بزاقی قرار داشته اند. نتايج اين مطالعه نشان داد که لب پايين و زبان مانند تحقيقات مشابه در داخل و خارج از کشور در رديف شايعترين محلهای ابتلا به سرطان دهان محسوب می شوند.