گير، ثبات و تطابق لبه ای روکشها تا حدود زيادی به چگونگی آماده سازی دندان بستگی دارد. زاويه تقارب مناسب تا حد زيادی اين موارد را تامين می کند. در اين تحقيق روش جديدی برای اندازه گيری زاويه تقارب دندانهای آماده شده برای روکشهای تک کراون در مطبهای دندانپزشکان عمومی شهر تهران به کار گرفته شد و طی آن 325 دای که توسط دندانپزشکان عمومی شهر تهران آماده شده بود، از 10 لابراتوار در سطح شهر جمع آوری شد. دای ها از ناحيه زير خط خاتمه تراش، تريم و سپس يک بار در بعد باکولينگوالی و يک بار در بعد مزيوديستالی به وسيله رايانه، اسکن (Genius Color Page-HR6) شدند؛ همچنين زاويه تقارب دای ها در نرم افزار (5.0) Adobe Photoshop اندازه گيری گرديد. تحليل آماری داده ها با استفاده از تست آناليز واريانس و t-student به کمک نرم افزار SPSS انجام شد؛ نتايج نشان داد که ميانگين زاويه تقارب از 8.34±16.18 مربوط به کانين فک بالا تا 10.38±35.18 مربوط به مولر فک پايين قرار داشت و زاويه تقارب اندازه گيری شده بيشتر از ميزان ايده آل (16-10 درجه) بود. دای های مربوط به دندانهای مولر فک پايين دارای بيشترين تقارب بودند. نتايج اين بررسی مورد استفاده اساتيد، دانشجويان دندانپزشکی و دندانپزشکان و نيز نشانگر بخشی از چگونگی کار دندانپزشکان عمومی شهر تهران می باشد. از آنجايی که افزايش زاويه تقارب بيشتر از حد مجاز، گير، ثبات و تطابق رستوريشن را به خطر می اندازد، توجه به اصول درست آماده سازی دندانها و استفاده صحيح از ابزار و لوازم و کاربرد درست آگاهانه سمان های دندانی می تواند به بهبود کيفيت رستوريشن های ثابت کمک کند.