بيان مساله: در بسياری از تحقيقات دندانپزشکی، تعيين ميزان تخريب يا ساخت استخوان در اثر پيشرفت بيماری يا موفقيت درمان، از اهداف اصلی بشمار میرود. از آنج که چشم انسان قادر به تشخيص تغييرات اندک دانتسيته راديوگرافيک نيست، برای محاسبات کمی، از روشهای دقيقتری چون دانسيتومتری ديجيتال مستقيم و غيرمستقيم يا دانسيتومتری اپتيک استفاده میشود. هدف: مطالعه حاضر با اهداف تعيين دقت دانسيتومتری با يک روش جديد ديجيتال يعنی Photoshop اصلاح شده انجام گرديد. روش بررسی: در اين مطالعه که از نوع بررسی تستها بود، از 37 نمونه محلول اوروگرافين با سه غلظت 5/12، 25 و 5/37% با شرايط يکسان روی فيلمهای شماره 2 دندانی تصوير راديوگرافيک، تهيه و توسط اسکنر ديجيتايز شد. از هر تصوير منطقهايی به ابعاد 800×800 پيکسل جدا و با فرمت JPEG فشرده و ذخيره گرديد. ميانگين ارزش پيکسلی هر تصوير به صورت عددی بين 0 تا 255 با استفاده از الگوريتم نوشته شده در MATLAB 6.1 محاسبه گرديد. همبستگی بين غلظت نمونه و مقادير عددی محاسبه شده برای هر تصوير با آناليز رگرسيون و معنیداری اختلاف عددی محاسبه شده برای غلظتهای مختلف با استفاده از آناليز واريانس يکطرفه (ANOVA) بررسی شد. برای آزمون اختلاف گروهها به صورت دو به دو از Tukey HSD استفاده گرديد؛ همچنين از آزمون آلفا کرونباخ برای بررسی تکرارپذيری روش در اندازهگيریهای سهگانه استفاده شد. يافتهها: آناليز رگسيون همخوانی بين غلظت و ميانگين ارزش پيکسلی محاسبه شده را قوی (882/0 r= ) نشان داد؛ اختلاف ميانگين ارزش پيکسلها برای غلظتهای مختلف نيز معنیدار بود (0001/0 P= )؛ همچنين ضريب تکرارپذيری مناسبی در مورد بررسیهای مکرر يک نمونه (96/99= α ) و نمونههای مشابه (98/99= α ) حاصل گرديد. نتيجهگيری: دانسيتومتری به روش Photoshop اصلاح شده، به علت دقت بالا، سهولت استفاده و عدم نياز به دانسيتومتری میتواند جايگزين مناسبی برای روش دانسيتومتری معمولی يا اپتيک باشد. |