1386/5/10، جلد ۶۵، شماره ۵، صفحات ۱-۵

عنوان فارسی تاثير ميزان حرکت رو به جلوی فک تحتانی در پيش بينی لوله‌گذاری مشکل داخل تراشه: يک مطالعه آينده‌نگر
چکیده فارسی مقاله

شکست در انتوباسيون داخل تراشه يکی از مهمترين علل مرگ و مير در بيماران بيهوش محسوب می‌شود. هدف از اين مطالعه بررسی تاثير حرکت رو به جلوی فک تحتانی در پيش‌بينی لوله‌گذاری مشکل می‌باشد.

روش بررسی: در يک مطالعه آينده‌نگر، 300 بيمار (بيش از 16 سال سن) که کانديد جراحی انتخابی بودند، وارد شدند. ميزان حرکت رو به جلوی فک تحتانی در هر يک از بيماران پيش از بيهوشی توسط يک متخصص بيهوشی اندازه‌گيری شد. بر اساس تعريف، اين مقدار برابر است با اختلاف فاصله بين دندانهای پيشين فک پائين و بالا در حالت طبيعی و حداکثر پيش‌آمدگی فک تحتانی بر حسب ميلی‌متر. در زمان انتوباسيون متخصص بيهوشی ديگری نمای لارنگوسکوپيک را بر اساس طبقه‌بندی Cormack و Lehane تعيين می‌نمود. بر اساس تعريف نمای لارنگو-سکوپيک III و IV به‌عنوان انتوباسيون دشوار در نظر گرفته شدند.

يافته‌ها: در 21 بيمار انتوباسيون دشوار بود. فقط در يک بيمار امکان انتوباسيون وجود نداشت و در بقيه با موفقيت انجام شد. ميانگين ميزان حرکت فک در گروه بيماران با انتوباسيون آسان به ميزان معنی‌داری از بيماران با انتوباسيون دشوار بيشتر بود. (به‌ترتيب 95/1 ± 42/6 ميلی‌متر در برابر 26/1 ± 58/3 ميلی‌متر، (001/0 P<) بکارگيری رقم پنج ميلی‌متر و کمتر برای پيش‌بينی انتوباسيون دشوار با حساسيت 86/92% و ويژگی 43/70% همراه بود.

نتيجه‌گيری: ميانگين ميزان حرکت فک تحتانی در بيماران با انتوباسيون آسان از بيماران با انتوباسيون دشوار بيشتر است. لذا اين حرکت می‌تواند در انجام لارنگوسکوپی و انتوباسيون بسيار مهم باشد.

کلیدواژه‌های فارسی مقاله انتوباسيون دشوار، پيش بيني، ميزان حركت فك تحتاني

عنوان انگلیسی Forward movement of the lower mandible in the prediction of difficult intubation: a prospective study
چکیده انگلیسی مقاله Background: Failed endotracheal intubation is one of the principal causes of morbidity and mortality in anesthetized patients. If the anesthetist can anticipate which patients may be more difficult to intubate, can reduce the risks of anesthesia greatly and be more prepared for any difficulties that may occur. The aim of this study was to investigate the inability of patients to protrude the lower jaw in predicting difficult intubation.
Methods: In this prospective study, we enrolled 300 patients, above 16 years of age or older, who were scheduled for elective surgery. For all of the patients, before each operation, a single anesthesiologist measured the temporomandibular mobility, which was defined as the difference between the distances, from the lower incisors to the upper incisors in a neutral position and at maximum mandibular protrusion. At the time of intubation, another anesthesiologist, blinded to the preoperative airway assessment test, performed a laryngoscopy in which the laryngoscopic view of the larynx was determined according to the Cormack and Lehane scoring system. Difficult intubation was defined as laryngoscopic views of grade III and IV.
Results: Twenty-one patients were identified as having difficult intubation. Only one patient could not be intubated. The forward movement of the mandible was significantly greater in patients with easy intubation compared to those with difficult intubation (6.42±1.95 mm vs. 3.58±1.26 mm respectively, P<0.001). The use of a cut-off point of less than 5 mm for prediction of difficult intubation showed a sensitivity of 92.86% and a specificity of 70.43%.
Conclusion: The forward movement of the mandible is significantly greater in patients with easy intubation compared those with difficult intubation Although infrequent difficulties may arise, most patients that do not have indicators of difficult intubation will be easy to intubate under anesthesia.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Difficult intubation, forward movement of the mandible, airway prediction

نویسندگان مقاله 19529---19530---

نشانی اینترنتی http://tumj.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-779&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده General
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات