مقدمه: تحقيقات نشان می دهند که بندرت می توان اضطراب را بتنهايی تشخيص داد. همايندی اضطراب با ديگر اختلال های روانی در طی زندگی، 90% تخمين زده می شود. تحقيق حاضر با هدف بررسی چگونگی همايندی مرضی Comorbidity اختلال های افسردگی و اضطرابی انجام شد.

 مواد و روش ها: يک نمونه بالينی شامل 261 بيمار افسرده (153 نفر) و مضطرب (108 نفر) و به همين تعداد 261 فرد سالم همتا شده Matched به مطالعه وارد شدند. با بيماران، مصاحبه روانپزشکی بعمل آمد و پس از تشخيص گذاری، دو مقياس سنجش افسردگی (BDI) و اضطراب (BAI) را تکميل کردند.

يافته ها: نتايج نشان داد 55.6% بيماران افسرده و 58.3% بيماران مضطرب در جمعيت مورد مطالعه بترتيب دارای اختلال های اضطرابی و افسردگی بودند محدوديت های اين مطالعه در قسمت بحث مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی های مربوط به همپوشی علائم نشان داد که بيماران افسرده، بخش عمده ای از علائم اضطرابی را تجربه کرده اند؛ از سوی ديگر، بيماران اضطرابی بخش عمده ای از علائم افسردگی را گزارش داده اند.

نتيجه گيری و توصيه ها: اين يافته می تواند برای متخصصان بالينی از آن جهت مهم باشد که همواره به هنگام ارزيابی يک از اين دو اختلال، امکان وجود علامت های اختلال ديگر را در نظر داشته باشند. اين نکته می تواند ضمن رفع ابهام در فرآيند تشخيص، به متخصصين کمک کند تا مداخله درمانی بايسته تری را اعمال نمايد.