مقدمه: عفونت ادراری شايعترين بيماری عفونی بدنبال پيوند کليه است. انسيدانس عفونت ادراری در بيماران پيوند کليوی 35 تا 79 درصد می باشد. بدليل اهميت اين موضوع، تصميم گرفته شد که بيماران پيوند کليوی از نظر علائم بالينی و نوع ارگانيسم های مسئول بررسی شوند تا در آينده به راه کارهايی جهت پيشگيری از اين عفونت ها نائل شويم.

مواد و روش ها: در اين مطالعه 164 بيمار پيوند کليوی که بين تيرماه 81-1380 به بيمارستان امام خمينی تهران مراجعه کردند، مورد بررسی قرار گرفتند.

يافته ها: از ميان بيماران 55 مورد (33.5%) عفونت ادراری داشتند، 50.9% مونث و 49.1% مذکر و بيشترين گروه سنی مبتلايان، بين 21 تا 30 سال بوده است. 60% موارد عفونت ادراری زير يک سال بعد از پيوند بود که 43.6% زير يک ماه، 10.9% يک تا شش ماه و 45.5% شش ماه پس از پيوند مشاهده گرديد. شايعترين علامت بالينی تب و شايعترين جرم جداشده E-coli بوده است. در اين مطالعه تمامی بيماران تحت ايمونوساپرسيوتراپی با Mycophenolate mofetil يا Azathioprine و Prednisolone cyclosporine بودند.

نتيجه گيری و توصيه ها: باتوجه به شيوع بالای عفونت ادراری در اين بيماران و درصد بالای بروز اين عفونت طی يک ماه اول بعد از پيوند و همچنين باتوجه به اينکه عفونت در اين پريود زمانی با شانس بالای دفع کليه پيوندی همراه می باشد، آگاهی از علائم بالينی و نوع ارگانيسم های مسئول ضروری بوده تا درمان سريعتر شروع شده و نتايج بالينی بهتری حاصل شود.